δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης : CC BY-NC-SA 4.0 Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή
La fidélité de la volonté. Horizon du repentir et du pardon
Veto , M.
Ο Nietzsche αντέταξε τη μεταμέλεια στην υπόσχεση: η μια δηλωτική της υπεροχής της βουλήσεως μας, η άλλη δηλωτική της αδυναμίας επιστροφής προς ένα παρελθόν του οποίου η βούληση έχει για πάντα διαχωριστεί. Στην πραγματικότητα, η μεταμέλεια δεν έχει έννοια παρά μόνο δια της αντίληψης της βουλήσεως που αναδεικνύει μια αδιάλειπτη συνέχεια μεταξύ του παρελθόντος της και του παρόντος. Η μεταμέλεια δεν πρέπει να άφορα μια προσωπική βούληση, την ένοχη πρόθεση, αποκομμένη από το υποκείμενο, που θα περίμενε κανείς να αντικατασταθεί από μιαν άλλη βούληση, τη διορθωτική. Οι ηθικές πράξεις δεν είναι πράγματα, δηλαδή υλικά γεγονότα, αλλά στιγμές αδιαίρετης ηθικής βουλήσεως. Κατά τη μεταμέλεια επιθυμούμε να απαλλαγούμε από το λάθος του παρελθόντος, όμως θα πρέπει πρωτίστως να αναλάβουμε την ευθύνη του. Χωρίς αμφιβολία δεν πρόκειται να επαναλάβουμε την πράξη του παρελθόντος ή να εκφράσουμε για μια ακόμη φορά την έκνομη μας πρόθεση. Όμως, πως θα ήταν δυνατόν να λύσουμε τον δεσμό με την πράξη του παρελθόντος εάν αυτή δεν παρουσιαζόταν κατά τρόπο απόλυτα αληθή στο παρόν; Το λάθος για το οποίο μεταμελούμεθα έχει κατορθώσει να περιπέσει σύμφωνα με την φυσική του υλικότητα στο παρελθόν, δεν είναι άρα σε θέση να παρενοχλεί τη συνείδησή μας παρά μόνο εάν εμφανίζεται ως δικό μας αποκύημα στο παρόν. Όσο για τη συγχώρηση, κι αυτή επίσης, δεν γίνεται αντιληπτή παρά μόνο δια τις αμέριστης θέας της θελήσεως. Ζητώ τη συγχώρηση για πράξεις του παρελθόντος όμως δεν θα μπορούσα να τη διεκδικήσω και να την αποδεχθώ παρά μόνον ως ποιούν, ως πραγματικό υποκείμενο των πράξεων αυτών. Η συγχώρηση πρέπει να μας απελευθερώνει από τις ένοχες προθέσεις μας, όμως πως θα κατορθώσουμε να αποδεσμευτούμε από μια πρόθεση την οποία δεν αισθανόμαστε πλέον; Μεταμελούμενος για μια επιθυμία του παρελθόντος, θα πρέπει να τη θεωρήσω ως προερχόμενη από την παροντική μου βούληση και η αλήθεια της συγχώρησης που με απαλλάσσει από το βάρος του παρελθόντος, δημιουργεί τη λύτρωση του παρόντος μου. Η μεταμέλεια και η συγχώρηση εκφράζουν α-χρονικότητα της βούλησής μας, μεταφυσικό συνταίριασμα της συνέχειας του ηθικού μας είναι.
*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.
Ακαδημία Αθηνών
