use the file or the thumbnail according to the license: CC BY-NC-SA 4.0 Attribution-NonCommercial-ShareAlike
Les dépassement de l' esthétique dans l' herméneutique heideggérienne de l' oeuvre d' art
Μαγγίνη , Γκόλφω
Η μελέτη μας πραγματεύεται την επεξεργασία της νιτσεϊκής φιλοσοφίας της τέχνης από τον Χάιντεγκερ στην πρώτη από μια σειρά πανεπιστημιακών παραδόσεων που αφιέρωσε στον Νίτσε στη δεκαετία 1936-46, η οποία φέρει τον τίτλο «Η βούληση για δύναμη ως τέχνη». Πιο συγκεκριμένα, το ενδιαφέρον μας εστιάζεται στη χαϊντεγκεριανή θέση ότι η νιτσεϊκή φιλοσοφία της τέχνης δεν είναι παρά μία αντιστροφή της δυτικής αισθητικής στο σύνολο της, αρχής γενομένης από την πλατωνική θεωρία της μιμήσεως. Έτσι ο Νίτσε δεν υπερβαίνει, παρ΄ όλες τις διακηρυγμένες προθέσεις του, τη δυτική αισθητική, της οποίας την έκπτυξη παρακολουθεί ο Χάιντεγκερ σε στάδια, από τον Πλάτωνα στον Νίτσε. Σε αυτή την κίνηση της αντιστροφής αντιτάσσει το δικό του πρόγραμμα μιας «συστροφής» (Herausdrehung) εκτός της αισθητικής. Το ιδιαίτερο στοιχείο της ανάλυσης δεν είναι άλλο από τον τρόπο με τον οποίο ο Χάιντεγκερ εννοεί αυτή τη «συστροφή»: δανείζεται μια σειρά από μοτίβα της υπαρκτικής αναλυτικής τα οποία θέτει στην υπηρεσία μιας ερμηνευτικής φαινομενολογίας της τέχνης. Εντούτοις, το φαινομενολογικό υπόβαθρο των αναλύσεων συνδυάζεται με το όλο και πιο επείγον αίτημα μιας μετωπικής αντιπαράθεσης με τη δυτική μεταφυσική, το πρόγραμμα για μια «αποδόμηση» της οποίας περνά μέσα από την τέχνη. Απ΄ αυτήν εκκινεί η συνολική αντιπαράθεση με τη δυτική μεταφυσική, της οποίας ο Νίτσε συνιστά την «πλήρωση» (Vollendung) στον ορίζοντα της ιστορίας του Είναι (Seinsgeschichte). Αυτό το βήμα πέραν της φαινομενολογικής μεταγραφής των νιτσεϊκών ενοράσεων για τη τέχνη αποτελεί το θέμα της δεύτερης ενότητας της μελέτης μας, ενώ σε μια τρίτη φάση αποπειρόμαστε να καταδείξουμε ότι, παρ΄ όλες τις σαφείς διαφοροποιήσεις, η χαϊντεγκεριανή ερμηνευτική του έργου τέχνης ενσωματώνει, τουλάχιστον σε μια πρώτη στιγμή, στοιχεία της νιτσεϊκής φιλοσοφίας της τέχνης, με κυριότερο αυτό του «μεγάλου ύφους». Στην πραγματικότητα, οι νιτσεϊκές ενοράσεις για την τέχνη δίνουν μια δυναμική πνοή στο πρόγραμμα «αποδόμησης» της αισθητικής στον Χάιντεγκερ των μέσων της δεκαετίας του ΄30.
Academy of Athens
