Musica e filosofia nella Repubblica. In margine alla traduzione commentata della Repubblica di M. Vegetti

Musica e filosofia nella Repubblica. In margine alla traduzione commentata della Repubblica di M. Vegetti

This item is provided by the institution :
Academy of Athens   

Repository :
Research Centre for Greek Philosophy   

see the original item page
in the repository's web site and access all digital files of the item*
use
the file or the thumbnail according to the license:
CC BY-NC-SA 4.0

Attribution-NonCommercial-ShareAlike
CC_BY_NC_SA



Musica e filosofia nella Repubblica. In margine alla traduzione commentata della Repubblica di M. Vegetti

Brancacci , Aldo

Στο πρώτο μέρος του άρθρου αυτού παρουσιάζεται η νέα μετάφραση της Πολιτείας του Πλάτωνος υπό την επιμέλεια του Mario Vegetti (Piatone, La Repubblica, Traduzione e commento a cura di M. Vegetti, 7 volumi, «Elenchos», 28, Napoli, Bibliopolis, 1998-2007). Ο συγγραφέας ανασυστήνει τα γενικά ερμηνευτικά κριτήρια, τους στόχους και, τα χαρακτηριστικά του έργου αυτού, το οποίο, υπό μορφή μονογραφίας, συνενώνει σε μια νέα ιταλική μετάφραση της Πολιτείας ένα ευρύ φάσμα σχολίων από ογδόντα δύο σημειώσεις, σχετικές προς τις πλέον ποικίλες πλευρές του πλατωνικού αυτού έργου, από την ιστορική και την φιλολογική έως των φιλοσοφική και την σχετική με την μετέπειτα πορεία του, από τον Αριστοτέλη έως και την εποχή μας. Στο δεύτερο μέρος του άρθρου υπάρχει μια προσωπική συμβολή αναφορικά προς το μείζον θέμα της σχέσεως μεταξύ μουσικής και φιλοσοφίας, το οποίο αναδύεται κυρίως στο δεύτερο και τρίτο βιβλίο της Πολιτείας και το οποίο δεν απετέλεσε αντικείμενο ειδικής προσοχής στα σχόλια του έργου που εξετάζομε. Κάνει σαφή τα αίτια για τα οποία η πλατωνική ανάλυση της μουσικής δεν έχει μόνο πολιτιστικό ή ηθικό-παιδευτικό χαρακτήρα όπως συνήθως φανταζόμαστε, μα πρόκειται για έναν φιλοσοφικό στοχασμό θεωρητικής φύσεως μεταξύ μουσικής και εσωτερικής φιλοσοφίας της πλατωνικής Πολιτείας. Στο ίδιο πλαίσιο αναδεικνύει επίσης με τρόπο ξεκάθαρο (πβ. π.χ. την ανάλυση του χωρίου 399 a5-c3), την αυθεντικότητα και την αυτονομία της πλατωνικής προσέγγισης αναλογικά προς τις αισθητικό-ηθικές θεωρίες της μουσικής. Υπογραμμίζει πως η πράξη της μουσικής οδηγείται από τον Πλάτωνα σε επίπεδο ηθικό και γνωσιολογικό σε τρεiς κατευθύνσεις: στην κατεύθυνση της «απόλυτης αίσθησης» του ωραίου και του άσχημου στην τέχνη όπως και στη φύση· στην προδιάθεση της ψυχής για μια σχέση με το ωραίο ώστε να συμφωνήσει να γίνει ένας άνθρωπος καλός και αγαθός στην προώθηση μιας «οικείωσης» του ανθρώπου με τον Λόγο. Το ηθικό-αισθητικό τέλος της μουσικής (βασισμένο σε μία έμφαση της αισθητικής αντίληψης που στρέφεται προς το ωραίο), η αποκάλυψη της δομικής σχέσης μεταξύ της μουσικής και της φιλοσοφίας (στην οποία η πρώτη θεωρείται από τον Πλάτωνα ως γέφυρα μεταξύ της αίσθησης και του Λόγου) και η σχετική προς τη σχέση αυτή φιλοσοφία της μουσικής (συνήθεια με την οποία συναινεί να αποκαλύψει τον λόγο ως κάτι οικείο στον άνθρωπο, διότι από την αρχή ο φθόγγος ξεκίνησε από τον στοχασμό και ως τέτοιος σημειώθηκε), συνδυάζονται και συνοψίζονται στα συμπεράσματα αυτής της μελέτης.

Επετηρίδα


2010


Ιστορία της Φιλοσοφίας
Πλατωνική Φιλοσοφία
Μουσική
Πολιτεία
Πλάτωνας


Text

Italian
Greek




*Institutions are responsible for keeping their URLs functional (digital file, item page in repository site)