Κατά τους Στωικούς ο άνθρωπος ενώνεται με τους ομοίους του δια της λογικής. Επομένως εθνικές ή κοινωνικές διακρίσεις αδυνατούν να οριοθετήσουν τις σχέσεις μας προς τους άλλους. Η απάντηση του Ζήνωνος ως προς τον χαρακτηρισμό του φίλου ως «άλλος εγώ» παραπέμπει στη στωική θεωρία, σύμφωνα προς την οποία μόνον οι σοφοί (τουτέστιν οι ενάρετοι) από τους ανθρώπους είναι δυνατόν να συμβιώσουν εντός ενός κόσμου που διέπεται αποκλειστικώς από τούς νόμους της λογικής. Στο πλαίσιο αυτό η παρούσα μελέτη προσπαθεί να αναδείξει πτυχές της στωικής φιλοσοφίας, οι οποίες επιβεβαιώνουν την ανωτέρω θεωρία περί αποκλειστικής συνυπάρξεως των σοφών, καθόσον μόνον αυτοί είναι σε θέση να αντιληφθούν τους συμπαντικούς νόμους από τους οποίους διέπεται ο κόσμος, εντός του οποίου συμβιούν θεοί και άνθρωποι.
Academy of Athens
