Plotin et la dialectique Platonicienne de l'absolu

Plotin et la dialectique Platonicienne de l'absolu

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Κέντρον Ερεύνης Ελληνικής Φιλοσοφίας (ΚΕΕΦ)   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-SA 4.0

Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή
CC_BY_NC_SA



Plotin et la dialectique Platonicienne de l'absolu

Κελεσίδου-Γαλανού , Άννα

Η μελέτη είναι το τρίτο και τελευταίο μέρος μια συστηματικής ανάλυσης της έννοιας του απολύτου. Ενός στον Πλάτωνα και τον Πλωτίνο. Το πρώτο μέρος της έρευνας δημοσιεύτηκε στον προηγούμενο τόμο της «Φιλοσοφίας» με τον τίτλο A la rechérche de la Valeur Supreme. Στον τόμο αυτόν παραπέμπεται τώρα ο αναγνώστης για τις ειδικώτερες αναφορές στο πλατωνικό Αγαθό. Βασικά θέματα του δευτέρου μέρους της έρευνας δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς στα περιοδικά «Révue des Études Grecques», «Πλάτων» και «Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών». Στο ξεκίνημα της η μελέτη είναι σύντομη εξέταση του πλατωνικού Παρμενίδη· στη συνέχεια περιγράφονται συγκριτικά κι ερμηνεύονται η πλατωνική και πλωτινική διδασκαλία για τη φύση του Ενός, τη λειτουργικότητά του και την μέθοδο πρόσβασης σ' αυτό. Οι αποκλίσεις από την πλατωνική διαλεκτική του Αγαθού στην πλωτινική εξήγηση νομιμοποιούνται από την ίδια την υφή της πλατωνικής σκέψης, τον ενορασιακό χαρακτήρα και τις δυναμικές τάσεις της, την προτεραιότητα της μεθοδολογίας έναντι της μεθόδου : ο πλατωνικός λόγος για το Αγαθό είναι σαν ένας καθρέφτης, ο διαλεκτικός ή ο θρησκευτικός στοχαστής μπροστά σ' αυτόν βλέπουν ο καθένας το δικό του πρόσωπο. Στον Πλωτίνο εξ' άλλου η ψυχολογία συμπίπτει με την μεταφυσική και την μεθοδολογία· το Εγώ βαθαίνοντας μέσα του ανακαλύπτει όχι τον εαυτό του στη θεμελιακή του μη αναγωγιμότητα, αλλά το ύψιστο αντικείμενο, το Απόλυτο. Έτσι, όταν ο Πλωτίνος υποστασιοποιή τη μεταφυσική διαλεκτική του Πλάτωνος δεν εξηγεί το δάσκαλό του, αλλ· ούτε ακριβώς παρερμηνεύει· μεθερμηνεύει τις ενδείξεις μετασχηματίζοντας τες σ΄ αποφασιστικά θρησκευτικές συλλήψεις, ή μετατρέπει τη διδασκαλία της αναζήτησης της ύψιστης Αξίας σε διδασκαλία των δρόμων της μυστικής ένωσης με το θείο, τη Φιλοσοφία σε θεοκεντρικό σύστημα. Η υπέρβαση βέβαια του οριακού σημείου της νοητικής έρευνας του Πλάτωνος, η μετατροπή της προσταγής του διαλόγου σ' επιταγή συναγωγής της ψυχής στο είναι της δεν γίνεται δίχως την μετατροπή του κόσμου της επιστήμης και της ιστορίας σ' ένα κόσμο μεθιστορικό. Η μελέτη δεν είναι φιλολογική, αλλά φαινομενολογική έρευνα : Επιδίωξή της είναι ν'ανασυνθέση ακριβώς αυτό το διάλογο για το Αγαθό του δασκάλου και του εξηγητή – μαθητή, του φιλοθεάμονος της Αλήθειας και του μυστικού, για να δείξη και την εσωτερική συγγένεια των θέσεων και την ισοτιμία της σημασίας τους.

Επετηρίδα


1973


Ιστορία της Φιλοσοφίας
Πλατωνική Φιλοσοφία
Πλωτίνος
Διαλεκτική
Πλάτωνας
Νεοπλατωνισμός
Αγαθό



Κείμενο/PDF

Γαλλική γλώσσα
Ελληνική γλώσσα




*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.