Preuves de l' existence et nature du Premier chez Plotin

Preuves de l' existence et nature du Premier chez Plotin

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Κέντρον Ερεύνης Ελληνικής Φιλοσοφίας (ΚΕΕΦ)   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-SA 4.0

Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή
CC_BY_NC_SA



Preuves de l' existence et nature du Premier chez Plotin

Κελεσίδου-Γαλανού, Άννα

Η συνείδηση που ερμηνεύει είναι διπλά αναφορική: αναφέρεται σε κάτι και αναφέρει αυτό το κάτι στον εαυτό της. Όταν αυτό το κάτι είναι το Ένα – Απόλυτο, ο Θεός, η συνείδηση που ερμηνεύει, η φιλοσοφική – θεολογική λύνει και τη σιωπή της βιωματικής σχέσης, της μυστικής. Η πλωτινική ψυχή, που και στις δυο διαστάσεις της, τη φιλοσοφική και τη μυστική, είναι πάντα νοσταλγία για ενότητα, άλλοτε υπερβαίνει τη βιωματική άρρητη συζυγία με το δωρητή της με τη δύναμη του φιλοσοφικού λόγου ως σειράς κρίσεων με διαφοροποιημένα νοήματα, άλλοτε υπερβαίνει το διχασμό της από τη σκέψη με την ενορασιακή σύλληψη του Ενός και την αποφυγή της αναλυτικής μεθόδου ή της βαθμιαίας εννοιολογικής δόμησης του στοχασμού. Το «τέλος» στον Πλωτίνο δεν υπάρχει στην αιτιότητα – στη θεωρία της απορροής – αλλά στη θεωρία της επιστροφής στο Θεό: το «τέλος» της ίδιας της πλωτινικής ψυχής είναι και το πολικό σημείο της σκέψης, το Ένα – Αγαθό, για τούτο και από όλα τα θέματα – που η διαπραγμάτευση τους είναι οπωσδήποτε κυκλική – η διερεύνηση της έννοιας του Ενός προσφέρεται περισσότερο για το φωτισμό της διπολικότητας της προσωπικότητας του Πλωτίνου. Ενώ ο μυστικός, με τη φυγή «μόνου προς μόνον» ζη την ευδαιμονισμένη «άπλωσιν» και απ’ αυτήν αντλεί τη βεβαιότητα για την υπαρκτικότητα του Απολύτου, ο φιλόσοφος, που μετατρέπει τη βιωματική εμπειρία σ’ επιστημονική παράσταση, ψάχνει για τις αιτίες (τις αποδείξεις που αντέχουν στη λογική), της ύπαρξης αυτού που υπερβαίνει τη λογική. Ενώ ο μυστικός ζη τη γόνιμη απλότητα της ψυχής του, ο φιλόσοφος υποστασιοποιεί αυτήν την απλότητα, προικίζει με τις κατηγορίες της πληρότητας και της απλότητας τη θεότητα, που τη φύση της προσδιορίζει κυρίως με τη μέθοδο της άρνησης. Για τον ερευνητή των πλωτινικών αποδείξεων σχετικά με την ύπαρξη του Ενός – Αγαθού υπάρχει ένα πρόσθετο ενδιαφέρον· πρόκειται για το μεθοδολογικό επίτευγμα που έρχεται να πραγματοποιήση: την αναγκαία για την κατανοήση συστηματοποίηση, που επιλέγει, με τη διαδικασία της ερμηνευτικής του προσπάθειας, πάνω στους στοχασμούς ενός ενορασιακού φιλοσόφου, του οποίου ο λόγος δεν δυσκολεύει μοναχά για τούτο, αλλά και για τον προφορικό του χαρακτήρα. Ιδιαίτερο ερευνητικό μέρος αποτελεί η συνάρτηση των πλωτινικών αναφορών στη φύση του Απόλυτου και των αποδεικτικών λόγων για την ύπαρξή του. Τις πλωτινικές αποδείξεις για την ύπαρξη του Ενός η μελέτη ανιχνεύει και αναλύει και ως προς τις συναρτήσεις τους με την ελληνική φιλοσοφική παράδοση. Στο σχετικό με τη φύση του Ενός μέρος τη θεματική γραμμή συνιστούν α) η ανάλυση της έννοιας του απείρου στις σχέσεις: άπειρο – αριθμός, ένα, έκταση, ύλη, ενέργεια, β) του Πρώτου στις σχέσεις: γλώσσα, ον, γένος, επιθυμία, ζωή, νους. Στη συνέχεια εξετάζεται λεπτομερέστερα η πλωτινική σύλληψη του Ενός ως καθαρής ενέργειας, προκειμένου να διερευνηθούν οι έννοιες της ελευθερίας και του σκοπού. Το άρθρο αυτό εντάσσεται στη σειρά των πλατωνικών και πλωτινικών μελετών, που έχουν το γενικό τίτλο L’Un absolu chez Platon et Plotion, από τις οποίες άλλες προϋποθέτει και άλλες συμπληρώνει.

Επετηρίδα


1975-1976


Ιστορία της Φιλοσοφίας
Πλωτίνος
Νεοπλατωνισμός
Αγαθό



Κείμενο/PDF

Γαλλική γλώσσα
Ελληνική γλώσσα




*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.