Οι πνευματικοί πολιτισμοί, προσδιοριζόμενοι ως σύνολα πνευματικών δραστηριοτήτων, κατ' αντίθεσιν προς τους πρακτικούς πολιτισμούς ως σύνολα εφηρμοσμένων πρακτικών δραστηριοτήτων, διακρίνονται για την σταθερή τους διάρκεια και διέπονται από μίαν διαλεκτική πού αμφισβητεί την ίδια τους την ταυτότητα, τις διαφοροποιήσεις και τις δυνατότητες συνάντησης των. Η παγκοσμιοποίηση που τους προτείνεται στις ημέρες μας, χάρις εις την τεχνολογίαν, επιβάλλει μιαν αυστηρή διευκρίνιση των αιτίων και των σκοπών της, καθ' όσον τα πρότυπα που προβάλλει και οι συνέπειές των πολύ απέχουν από του να ικανοποιούν. Εξ' άλλου, ο διάλογος μεταξύ πολιτισμών, πού προωθείται από την Unesco, παρά μιαν αναγκαίαν αργή διαδικασία, θεωρείται ως πολλά υπισχνουμένη.
Academy of Athens
