La participation comme fondement des relations sociales

La participation comme fondement des relations sociales

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Κέντρον Ερεύνης Ελληνικής Φιλοσοφίας (ΚΕΕΦ)   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-SA 4.0

Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή
CC_BY_NC_SA



La participation comme fondement des relations sociales


Η ιδέα της μεθέξεως προϋποθέτει την έννοια του όντος, νοουμένου ως ανεξάρτητης οντότητος, αλλ΄ όχι και ως απόλυτα διαχωρισμένου από κάποια στοιχεία που επιβεβαιώνουν την ύπαρξή του. Ο όρος μέθεξη εισάγεται στο φιλοσοφικό λεξιλόγιο από τον Πλάτωνα, προκειμένου να υποδηλώσει την κατάσταση της αμοιβαίας συμπτώσεως δύο ή περισσοτέρων οντοτήτων ή τη δύναμη της μιας απ΄ αυτές, να ελκύει όλες τις άλλες, ώστε να καθίστανται, τουλάχιστον μερικώς, συναφείς, προς εκείνην, ενώ η ίδια διατηρεί ταυτόχρονα τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της, τροφοδοτώντας τις κι εμπλουτίζοντάς τις, χωρίς τίποτε να χάνει από την ουσία της. Η έννοια της μεθέξεως διαφέρει από εκείνην της σχέσεως που ενδέχεται να έχουν δύο αντικείμενα μεταξύ τους, αφού, στην τελευταία περίπτωση, αυτά συνδέονται μεταξύ τους θετικώς ή αρνητικώς, διατηρώντας πάντα την ταυτότητά τους, πράγμα που δεν συμβαίνει στην μέθεξη, όπου οι οντότητες χάνουν, σε κάποιον βαθμό, την ιδιοτυπία τους, εμπλουτιζόμενες συγχρόνως δια νέων στοιχείων. Έτσι, η σχέση είναι δυνατόν να εμφανίζεται στατική ή λειτουργική, ενώ η μέθεξη δεν είναι δυνατόν να είναι παρά δυναμική, ανεξάρτητα από την παθητική ή την ενεργητική μορφή που προσλαμβάνει. Θεωρούμενη στο πλαίσιο της ανθρώπινης δραστηριότητος, η έννοια της μεθέξεως αναφέρεται αναμφισβήτητα στην συνείδηση η οποία μετέχει στην πραγματοποίηση των σκοπών της, συλλαμβάνοντας εκ των προτέρων εκείνο που προτίθεται να εκπληρώσει, και δημιουργώντας με τον τρόπο αυτόν, περ΄ από κάθε αντικειμενικήν πραγματικότητα, μιαν άλλη που εκκινεί από το δικό της σχέδιο πράξεως. Μιλώντας για κοινωνική μέθεξη επιτρέπεται να διακρίνουμε τα ακόλουθα πρότυπα. Πρώτον, ιστορικά, παρατηρώντας πως ο άνθρωπος ανέκαθεν προσπάθησε να σχηματίσει ομάδες, των οποίων τα μέλη, αλληλέγγυα μεταξύ τους, να μετέχουν το ένα στη ζωή του άλλου, προκειμένου να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους και να μοιρασθούν από κοινού συμφέροντα, αγάπη, πεποιθήσεις και ιδέες· ιδανικό ανέφικτο, αφού δεν εφαρμόσθηκε ποτέ έξω από περιωρισμένες επαγγελματικές, εθνικές, θρησκευτικές ή καλλιτεχνικές ομάδες. Δεύτερον, πρότυπα σύγχρονα, διαπιστώνοντας πως η κοινωνική μέθεξη, στην εποχή μας, είναι κυρίως οικονομικής ή πολιτικής φύσεως, και πως, δια μέσου αυτής, σ΄ επίπεδα τοπικά, εθνικά, καθώς και διεθνή, οι λαοί ελπίζουν ν΄ αποκτήσουν ελευθερία και ασφάλεια, επειδή πιστεύουν ότι στην θέση της βίας και των συγκρούσεων του παρελθόντος είναι δυνατόν να υπεισέλθει ένα σύστημα νόμων θεμελιωμένο στην λογική διανόηση. Τρίτον πρότυπα μελλοντικώς πραγματοποιήσιμα, θεωρώντας πως, με την βοήθεια της τεχνολογίας, ο άνθρωπος είναι ικανός να δημιουργήσει στο μέλλον νέες εκτάσεις εγκαταστάσεώς του σε πλανητικούς χώρους. Η κυριαρχία του αυτή στο σύμπαν που τον περιβάλλει θα δημιουργήσει ένα νέο κοσμικό κάλεσμα, όπου οι συγκρούσεις θα δώσουν την θέση των σ΄ αμοιβαίους δεσμούς αλληλεγγύης και σε κοινωνική μέθεξη πανανθρώπινη. Είναι, συνεπώς, δυνατόν να συμπεράνει κανείς πως η σχέση μεθέξεως μεταξύ ανθρώπων τους βοηθεί να υπερβούν τον εαυτό τους, και να επεκτείνουν την ύπαρξή τους. Συμμετέχοντας στην ανθρωπότητα η οποία δεν είναι απλώς ένα συλλογικό είναι, αλλά και μια πράξη τελειώσεως, ο άνθρωπος προχωρεί προς στην ίδια την του ολοκλήρωση, συμπυκνώνοντας στο πρόσωπό του την πορεία μιας όσο το δυνατόν ευρύτερης συνειδητής οντότητος προς ένα πλέον-είναι.

Επετηρίδα


1985-1986


Πλατωνική Φιλοσοφία
Συστηματική Φιλοσοφία
Πλάτωνας
Μέθεξη


Κείμενο/PDF

Ελληνική γλώσσα




*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.