δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης : CC BY-NC-SA 4.0 Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή
Plato and Aristotle on the Soul
Vincenzo, J.P.
Αναφορικά με την έννοια της ψυχής στον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη διαπιστώνουμε όχι μόνο θεμελιώδεις ομοιότητες αλλά και διαφορές. (I) Η βασική ομοιότητα είναι ότι η ψυχή είναι και για τους δύο φιλοσόφους πηγή ζωής. Ειδικότερα, στον Αριστοτέλη η ψυχή είναι αιτία ζωής (ως causa formalis, causa efficiens και causa finalis) μόνο του οργανικού σώματος. Τα σώματα που δεν είναι οργανικά, όπως λ.χ. τα ουράνια σώματα, δεν έχουν ψυχή. Με τον περιορισμό αυτό καταρρίπτεται ο ισχυρισμός ότι στον Αριστοτέλη όλα τα όντα εφόσον μετέχουν υπάρξεως έχουν ψυχή. Κατά συνέπεια δεν μπορούμε να μιλήσουμε για κοσμική ψυχή στον Αριστοτέλη. Στον Πλάτωνα το γεγονός ότι η ψυχή είναι αιτία ζωής φαίνεται τόσο στο Φαίδωνα όσο και σε άλλους διάλογους. Στον Πλάτωνα όμως η ψυχή είναι βέβαια αιτία ζωής αλλά όχι μόνο του οργανικού σώματος. (Τίμαιος, Νόμοι, Φαίδων) (II) Συνεπώς, η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των δύο φιλοσόφων σε ό,τι άφορα την ψυχή είναι ότι, για τον Αριστοτέλη, η ψυχή είναι η εντελέχεια του οργανικού σώματος και η αιτία ζωής μέσα σε αυτό. Για τον Πλάτωνα αντίθετα η ψυχή αποτελεί μια εννοιολογική εικόνα ζωής και δυνάμεως που διαπερνά την ανθρώπινη, φυσική, κοσμική και πολιτική σφαίρα δηλαδή είναι η πηγή ζωής ολόκληρου του «κόσμου».
*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.
Ακαδημία Αθηνών
