Ο Maurice Blondel θέτει (προ του γράμματος) το πρόβλημα της καιρικότητος της πράξεως τονίζοντας διαδοχικά (α) την κατάσταση της ως προϊόντος και ως δημιουργίας της προθετικότητος της συνειδήσεως· (β) το τέλος της που απορρέει από τον δυναμισμό της και που πραγματώνεται στον ίδιο τον σκοπό της· (γ) τον χαρακτήρα της που συνίσταται στο να της επιτρέπει ν΄ αναδομεί φυσικές δομές προς τις οποίες η ίδια προσβλέπει, ώστε να τις καταστήσει σύμφωνες μ΄ εκείνες που η προθετικότης της συνειδήσεως προ¬τείνει στην πραξιακή ενέργεια· (δ) τον περιορισμό που ο χαρακτήρας αυτός επιφέρει στις διάφορες ροπές, σχεδόν αυτομάτως, επί εξαιρετικά εμφανών διαδικασιών (ε) τέλος, το αναγκαίο της εκδηλώσεώς της «την κατάλληλη στιγμή», δηλαδή ούτε πολύ ενωρίς ούτε πολύ αργά σε σχέση προς τον σκοπό που της έχει ορισθή, και δίχως το οποίο η εκδήλωση αυτή κινδυνεύει να παραμείνει αναποτελεσματική. Υπό τις συνθήκες αυτές, η καιρικότης της πράξεως στο πλαίσιο της καθόλου καιρικότητος, εννοούμενης ως ουσιαστικής ποιότητος της πράξεως, εντάσσεται στους κόλπους της σύγχρονης πραγματιστικής θεωρίας της καιρικότητος.
Academy of Athens
