δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης : CC BY-NC-SA 4.0 Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή
Συχνά η ερμηνευτική προσέγγιση του Πλάτωνος είναι μονοδιάστατη, όταν, υπαγορευμένη από έναν άκρατο ορθολογισμό, μετατρέπει σε δόγματα τον λόγο που γεννιέται σε κάθε διάλογο και από διάλογο σε διάλογο. Ο Πλάτων ανάβει φωτιά με κάθε ξύλο. Αν αληθεύει ότι υποστήριξε την ταυτότητα πραγματικού και ορθολογικού, είναι εξίσου αληθές ότι δεν αντιμετωπίζει τα πάντα μόνο με τη λογική: στον Παρμενίδη ο φιλόσοφος θέτει την παράδοξη ιδέα του εξαίφνης- στον Σοφιστή αναγνωρίζει την πραγματικότητα του μη όντος χαρακτηριζόμενη ως άλογον. Και βέβαια ο διαλεκτικός γίνεται συχνά «φιλόμυθος» ή εξαίρει τη δύναμη του έρωτα ή της μανίας. Στον Τίμαιο η συζήτηση για την επιστήμη συναντά ένα άλογο βάθος· εξ άλλου ότι είναι πρώτο στον Πλάτωνα υπερβαίνει το λογικό (χώρα, Ιδέα του Αγαθού). Το παράλογο είναι η διάσταση του πραγματικού που περιλαμβάνει ότι ο Λόγος αδυνατεί να συλλάβει και η δύναμη της συνείδησης που συνεργάζεται με το λογικό στην αναζήτηση της αλήθειας. Ο πλατωνισμός όμως είναι συνθετική φιλοσοφία, η οποία δεν αποκλείει, αλλ' ιεραρχεί· αυτό επιτρέπει τη διάκριση μεταξύ παρα-λόγου πλατωνικού και παραλόγου νεώτερου (ρωμαντισμός, υπαρξιακή φιλοσοφία, θέατρο του παραλόγου), όπου το λογικό αίρεται από τον κόσμο και τον στοχασμό.
*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.
Ακαδημία Αθηνών
