Θυμίζοντας τα τοπία του Ελβετού Ferdinand Hodler από τη λίμνη της Γενεύης και τις Άλπεις τα οποία είχε την ευκαιρία να θαυμάσει και να μελετήσει από κοντά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Ελβετία το 1955, ο Βάλιας Σεμερτζίδης (1911-1983) απεικονίζει εδώ τα νησιά Μακρύ, Στρογγυλή και στο βάθος την Αλιμιά στη δυτική πλευρά του νησιού, κάτω από την κορυφή του βουνού Αττάβυρος. Η σύνθεση ακολουθεί την τυπική, τριμερή διάταξη που εφάρμοζε γενικά ο Σεμερτζίδης στα τοπία του: μια πρώτη ζώνη πάνω στην οποία συνήθως στέκεται ο ζωγράφος και του επιτρέπει να απλώσει το βλέμμα του από εποπτική θέση προς τη θέα που απλώνεται μπροστά του. Εδώ, μπορεί κανείς να διακρίνει χαρακτηριστικά την κατάφυτη πλαγιά που χαμηλώνει απότομα προς τη θάλασσα. Σχεδόν τα 2/3 της εικόνας καταλαμβάνει η θάλασσα, που αποδίδεται γαλήνια, ακύμαντη. Μέσα της πλέουν σαν γαλάζια πλοία, σαν παγόβουνα θαρρείς, τα τρία νησιά, το ένα πίσω από το άλλο με τον όγκο της Αλιμιάς να σκεπάζει τα άλλα δύο. Ο ουρανός ζωγραφίζεται σε μια τονικότητα συγγενική με εκείνη της θάλασσας. Το σχέδιο της σύνθεσης είναι λιτό. Το βάρος πέφτει ηθελημένα από τον ζωγράφο στο χρώμα, στο πώς αποδίδεται η ατμοσφαιρική προοπτική (για παράδειγμα τα νησιά είναι γαλάζια) και στον ρόλο του φωτός. Πέρα όμως, από τη ρεαλιστική προσέγγιση του ζωγράφου, δεν πρέπει να απορρίψει κανείς και μια ιδεαλιστική: το τοπίο γεννά αίσθηση ηρεμίας στον θεατή. Αυτός ήταν άλλωστε και ο σκοπός του Σεμερτζίδη, να προκαλέσει τη συναισθηματική φόρτιση στον θεατή.
(EL)
Island
.png){kind=logo}
1 JPEG
