Το έργο απεικονίζει μια γυναίκα σε προφίλ να προβάλλεται σε ακαθόριστο βάθος. Χρονολογείται την περίοδο της παραμονής του Παύλου Μαθιόπουλου (1876-1956) στο Παρίσι, όπου είχε μεταβεί για σπουδές μετά την αποφοίτησή του από τη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Το πορτρέτο είναι σχεδιασμένο με παστέλ, σπάνιο υλικό για τα δεδομένα της ελληνικής τέχνης της περιόδου. Ο ζωγράφος δίνει έμφαση αποκλειστικά στο πρόσωπο, τα μαλλιά και τους ώμους της γυναίκας αλλά η προσωπογραφία δίνει την αίσθηση του ημιτελούς, καθώς έχει αποδοθεί με ιδιαίτερη ελευθερία το μπούστο της, ενώ τα αχνά περιγράμματα χάνονται στο βάθος μέσω του sfumato. Η σύνθεση χαρακτηρίζεται από την αντιπαραβολή των ψυχρών τόνων που εντοπίζονται στο το περιβάλλον και του θερμού δέρματος, ενώ οι σκούροι τόνοι στα μαλλιά τονίζουν επιπλέον αυτή την αντίθεση. Ο Μαθιόπουλος μένει αδιάφορος απέναντι στον ακαδημαϊκό τρόπο χρήσης του χρώματος, κάτι που είχε συμβεί και κατά τη διάρκεια των σπουδών του δίπλα στον Νικηφόρο Λύτρα στην Αθήνα. Φαίνεται πως τον ζωγράφο είχε συνεπάρει ήδη από νωρίς ο ιμπρεσιονισμός και το παστέλ, την τεχνική του οποίου θα τελειοποιήσει σταδιακά σε συνδυασμό με την προσωπογραφία.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
