Ο Βάλιας Σεμερτζίδης γεννήθηκε το 1911 στο Κρασνοντάρ του Καυκάσου, μια πόλη χτισμένη στις όχθες του ποταμού Κουμπάν, που δίνει το όνομά του και στην ευρύτερη, εκτενή πεδιάδα. Ήρθε στην Ελλάδα με την οικογένειά του το 1922 και έμεινε αρχικά στη Δραπετσώνα και από το 1927, στην Παλιά Κοκκινιά. Όταν, λοιπόν, βρέθηκε στα βουνά της Ευρυτανίας τους πρώτους, χειμερινούς μήνες του 1944, ως μέλος του καλλιτεχνικού και κινηματογραφικού τμήματος του ΕΛΑΣ (όπου συμμετείχαν επίσης οι ζωγράφοι Δημήτρης Μεγαλίδης, Δημήτρης Γιολδάσης, Γιώργης Δήμου, Ηλίας Φέρτης, ο φωτογράφος Σπύρος Μελετζής κ.ά.) ήρθε, ουσιαστικά, για πρώτη φορά στη ζωή του σε επαφή με ένα τόσο άγριο, ορεινό τοπίο. Τα βουνά αποτέλεσαν το κύριο σκηνικό των συνθέσεών του, με πρωταγωνιστές τους αντάρτες αλλά και τους βουνίσιους, τους Βλάχους κατοίκους της περιοχής. Έγιναν, όμως, και αυτόνομο θέμα. Μια μνημειακή απεικόνιση της φύσης –μια νοηματική προέκταση του οργιώδους δάσους που τον απασχολούσε κατά τη δεκαετία του 1930– που αντικατοπτρίζει και τον καθημερινό αγώνα του ανθρώπου να της επιβληθεί, να επιβιώσει μέσα σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες. Η συγκεκριμένη σύνθεση, ένα σχέδιο φιλοτεχνημένο με κάρβουνο, απεικονίζει το Τυμφρηστό (το χωριό Βελούχι), που αποτελεί και την πύλη προς τα Άγραφα. Το ενδιαφέρον του ζωγράφου τραβούν οι απόκρημνες κορυφές, η μία καθώς διαδέχεται την άλλη, για να καταλήξει το βλέμμα στην ψηλότερη, λευκή από το χιόνι μύτη του Τυμφρηστού, στα 2.312 μ. Πυκνά έλατα καλύπτουν τους χαμηλότερους κωνικούς όγκους, ενώ χαμηλά, με περίτεχνα σβησίματα του κάρβουνου, αποδίδεται η ομίχλη. Το τοπίο φαίνεται πως φιλοτεχνήθηκε στη Βίνιανη, καθώς ο Σεμερτζίδης έχει ζωγραφίσει και μια έγχρωμη εκδοχή του που χρονολογείται επίσης το 1944.
(EL)
Οικισμός
.png){kind=logo}
1 JPEG
