Η Εικόνα Μ μοιράζεται σε τρεις ζώνες, ένα συνηθισμένο συνθετικό σχήμα για αυτή την ενότητα χαρακτικών του Γιάννη Σπυρόπουλου (1912-1995). Οι δύο μικρότερες στριμώχνονται στο πάνω και το κάτω τμήμα της σύνθεσης και παραπέμπουν σαφώς στην αφηρημένη ζωγραφική του: μαύρες επιφάνειες που δονούνται από γραφισμούς και πινελιές. Η μεσαία ζώνη, ωστόσο, δομείται πάνω σε μια διαφορετική αντίληψη. Μεταξοτυπικά τυπώνονται λεπτομέρειες από φωτογραφίες ή/και αποκόμματα εφημερίδων, που επίσης καλύπτονται από ζώνες καθαρού μαύρου χρώματος. Πάνω αριστερά, μια φαρδιά πινελιά από καθαρό μπλε είναι το μόνο έγχρωμο σημείο της παράστασης, το μόνο σημείο που έλκει χρωματικά το βλέμμα. Ο Σπυρόπουλος γεννήθηκε στην Πύλο και σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (1930-1936), κοντά σε συντηρητικούς δασκάλους όπως ο Ουμβέρτος Αργυρός, ο Σπύρος Βικάτος, ο Επαμεινώνδας Θωμόπουλος. Με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού (1938-1939). Όμως, έως τις αρχές της δεκαετίας του 1950 η ζωγραφική του ήταν μάλλον συντηρητική. Σταδιακά, μέσα στα επόμενα χρόνια και με μέσο το τοπίο, ο Σπυρόπουλος υιοθέτησε την αφηρημένη τέχνη. Αναδείχθηκε σε έναν από τους πιο πρωτοποριακούς Έλληνες καλλιτέχνες με διεθνή αναγνώριση. Παρουσίασε την έκθεση Μεταξοτυπικά και χαλκογραφικά πολλαπλά, μια σειρά χαρακτικών που εμπνέονταν από την αφηρημένη ζωγραφική του τον Δεκέμβριο του 1986 στην Αίθουσα Τέχνης Νέες Μορφές, ενώ στον κατάλογο το κείμενο υπέγραφε ο Χάρης Καμπουρίδης. Ήταν η τελευταία του μεγάλη δουλειά, πριν από τον θάνατό του: πρωτότυπες συνθέσεις που τυπώθηκαν με έναν συνδυασμό τεχνικών που περιλάμβανε τη χρήση φωτογραφιών, την εκτύπωση μεγάλων μαύρων ταινιών που παραπέμπουν στις ζώνες χρώματος των πινάκων του, λεπτομέρειες επίθετου καθαρού χρώματος.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
