Το γλυπτό εικονίζει μία σύνθεση από ανοξείδωτο χάλυβα, στην οποία επικρατούν οι καμπύλες γραμμές και οι αιχμηρές απολήξεις. Το έργο δίνει μια αίσθηση ρευστότητας και κίνησης. Εντάσσεται αρμονικά μέσα στον χώρο, ο οποίος ορίζεται από το σχήμα της Σύνθεσης. Ο γλύπτης σπούδασε αρχικά δίπλα στον Μιχάλη Τόμπρο(1889-1974) στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στην οποία αργότερα δίδαξε και ο ίδιος, ενώ το διάστημα 1984-1989 διετέλεσε πρύτανης του ιδρύματος. Τα πρώιμα έργα του Γιώργου Νικολαΐδη (1924-2001) έχουν ως βασικό θέμα την ανθρώπινη μορφή, σε απλουστευμένη απεικόνιση. Τη δεκαετία του ΄70 καταστάλαξε στο προσωπικό του ύφος, το οποίο χαρακτηρίζεται για το αφηρημένο λεξιλόγιο και δημιούργησε συνθέσεις από ανοξείδωτο χάλυβα, που συνδυάζουν στοιχεία όμοια με αυτά της Σύνθεσης (καμπύλες γραμμές, αιχμηρές απολήξεις, διάλογος χώρου-κενού, κίνηση, δυναμικότητα).
(EL)