Το έργο εικονίζει μια άποψη του Κεραμεικού στην Αθήνα, με μια εκκλησία στο βάθος, η οποία πλαισιώνεται από κυπαρίσσια. Ο Νικόλαος Χειμώνας (1866-1926) κινείται στο πλαίσιο μιας υπαιθριστικής-ιμπρεσιονιστικής τοπιογραφίας, όπως φαίνεται από το φως που προσπαθεί να συλλάβει και να αποδώσει με το χρώμα. Για την απεικόνιση του αθηναϊκού τοπίου επέλεξε διάφορους τόνους του πράσινου που έρχονται σε αντίθεση με τις κόκκινες-πορτοκαλί λεπτομέρειες της εκκλησίας. Τα αρχαία μνημεία (επιτύμβια γλυπτά που αναπαριστούν ζώα) αποδίδονται σε γκρι τόνους που εναρμονίζονται με τον ελαφρώς συννεφιασμένο γαλάζιο ουρανό. Γεννημένος στη Ρωσία, ο ελληνικής καταγωγής ήρθε στην Ελλάδα το 1919 έπειτα από τη φυλάκιση της συζύγου του για πολιτικούς λόγους. Ο ζωγράφος ταξίδεψε στη χώρα και απαθανάτισε τα τοπία της Πελοποννήσου, Κρήτης, Σαντορίνης, Λευκάδας. Το 1929 η σύζυγός του κατάφερε να αποδράσει και εγκαταστάθηκαν στη Σκύρο όπου σύμφωνα με κάποιες πηγές ο Χειμώνας πέθανε από ελονοσία.
(EL)