Το έργο εικονίζει δύο μορφές, οι οποίες αγκαλιάζονται. Είναι ξαπλωμένες στο πλάι και βρίσκονται σε απροσδιόριστο χώρο. Μοιάζουν να ασφυκτιούν στα στενά όρια του καμβά. Ο Πατρασκίδης προτιμά μια ανθρωποκεντρική ζωγραφική με ένα ιδιαίτερο εξπρεσιονιστικό ιδίωμα, όπου επικρατούν τα έντονα περιγράμματα που διαχωρίζουν τις μορφές από τον περιβάλλοντα χώρο. Το χρώμα του Πατρασκίδη είναι έντονο και συχνά αντιθετικό. Εδώ, οι γκρι μορφές ενισχύονται από πινελιές μαύρου, άσπρου και πορτοκαλί χρώματος, ενώ το βάθος αποδίδεται σε αποχρώσεις του κόκκινου. Πρόκειται για ένα έργο που χαρακτηρίζεται για το εξπρεσιονιστικό του λεξιλόγιο και την ένταση που προκύπτει από την ταραχή της γραμμής.
(EL)