Η Ελένη Κωνσταντινίδη (1910-1988), ζωγράφος και χαράκτρια, ήταν μια από τις πιο καινοτόμες και τολμηρές χαράκτριες της μεσοπολεμικής περιόδου στην Ελλάδα. Μέλος της Ενώσεως Ελεύθεροι Καλλιτέχναι και της Ομάδος Ελλήνων Ζωγράφων Χαρακτών ανέπτυξε πλούσια δράση και ασχολήθηκε σχεδόν αποκλειστικά με την ξυλογραφία. Είχε σπουδάσει στην ΑΣΚΤ (1929-1934) με δάσκαλο στη ζωγραφική τον Κωνσταντίνο Παρθένη και τον Γιάννη Κεφαλληνό στη χαρακτική. Το ύφος της κατά τον Μεσοπόλεμο επηρεάστηκε καίρια από τον εξπρεσιονισμό, ιδίως στα χαρακτικά της που βασίστηκαν στο σκληρό, σχηματοποιημένο σχέδιο και τις μεγάλες αντιθέσεις άσπρου-μαύρου. Τα στοιχεία αυτά είναι φανερά και στο συγκεκριμένο χαρακτικό, μια ξυλογραφία που απεικονίζει την Ακρόπολη. Η χαράκτρια στέκεται στον λόφο του Φιλοπάππου και ατενίζει μπροστά της τον Ιερό Βράχο. Στο πρώτο επίπεδο υψώνεται μια συστάδα κυπαρισσιών. Πίσω τους διακρίνονται τα ερείπια του Ωδείου του Ηρώδου του Αττικού και η Ακρόπολη που μοιάζει σαν να πλέει μέσα σε μια θάλασσα από σπίτια. Στο δεξιό άκρο της σύνθεσης, με σχηματικό τρόπο, αποδίδεται ο λόφος του Λυκαβηττού και απέναντί του ο ορεινός όγκος της Πάρνηθας. Παρ’ ότι το τοπίο είναι αναγνωρίσιμο, στόχος της χαράκτριας δεν ήταν να φτιάξει μια ρεαλιστική εικόνα. Με το εξπρεσιονιστικό της ύφος επιχειρεί εδώ να ερμηνεύσει το τοπίο, να συλλάβει τη συμβολική δύναμη του βράχου της Ακρόπολης μέσα στο αττικό τοπίο, να τον αναδείξει σε «φάρο» και σε τοπόσημο της σύγχρονης Αθήνας.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
