Η Φιγούρα σε μαύρο είναι χαρακτηριστικό δείγμα της ώριμης καλλιτεχνικής δημιουργίας της Λίλης Αρλιώτη (1908-1979), όπως αυτή διαμορφώνεται από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 και κάτω από την επίδραση της αφαίρεσης και του εξπρεσιονισμού. Η ζωγράφος γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Μουσική στο Ωδείο Αθηνών και στην Ελβετία. Μαθήματα ζωγραφικής έκανε με τον Δημήτρη Μπισκίνη. Έκανε την εμφάνισή της ως ζωγράφος στην Πανελλήνια Έκθεση του 1948, όπου συμμετείχε με ένα τοπίο, και ουσιαστικά με την α΄ έκθεση της καλλιτεχνικής ομάδας «Αρμός» στο Ζάππειο το 1949. Το ύφος της αρχικά κινούνταν στο πλαίσιο του εξπρεσιονισμού, τόσο στα πρόσωπα όσο και στα τοπία της. Σταδιακά, η ζωγραφική της εστίασε στην ανθρώπινη μορφή. Στον συγκεκριμένο πίνακα εικονίζεται μια φιγούρα. Το σχέδιο είναι υποτυπώδες, αφαιρετικό και το ανθρώπινο σώμα διαγράφεται με απλά, μεγάλα σχήματα: ένας κύκλος για το κεφάλι, μεγάλες καμπύλες για τα χέρια και τους ώμους, κάθετες πινελιές για τον κορμό. Το χρώμα τοποθετείται στη ζωγραφική επιφάνεια με γρήγορες κινήσεις του πινέλου και περιορίζεται πρακτικά στο λευκό και το μαύρο χρώμα, ενώ το φόντο είναι σε θερμούς τόνους του καφέ και της ώχρας. Είναι προφανές πως τη ζωγράφο δεν την ενδιαφέρει εδώ η πιστότητα της περιγραφής, δηλαδή η ρεαλιστική απεικόνιση του ανθρώπινου σώματος, αλλά η εκφραστικότητα των υλικών και της χειρονομιακής διαδικασίας της ζωγραφικής εκτέλεσης. Υπό αυτή την έννοια, η Αρλιώτη βρίσκεται σε συμφωνία με τις πρωτοριακές, για την τότε ελληνική τέχνη, αντιλήψεις της αφηρημένης ζωγραφικής, με σαφείς επιρροές από την αμερικανική και γαλλική μεταπολεμική τέχνη.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
