Στο Τοπίο Αττικής εικονίζεται μια πεδινή αγροτική έκταση και στο πρώτο επίπεδο κάποιοι αγρότες να εργάζονται. Ο Αγήνωρ Αστεριάδης γεννήθηκε στη Λάρισα το 1898 και σπούδασε ζωγραφική στην Αθήνα μεταξύ 1915-1921, κοντά σε ακαδημαϊκούς δασκάλους όπως ο Γ. Ιακωβίδης και ο Γ. Ροϊλός. Ωστόσο, από νωρίς ενδιαφέρθηκε για τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό. Επίσης, ήταν από τους πρώτους που στράφηκε στη μελέτη της βυζαντινής και της λαϊκής παράδοσης. Από τον Μεσοπόλεμο και ιδίως από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια το ύφος του έγινε περισσότερο συγκρατημένο, αφαιρετικό και έντονες σχηματοποιήσεις αντλώντας αναφορές κυρίως από τη λαϊκή τέχνη. Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της ωρίμανσης του καλλιτέχνη είναι το Τοπίο Αττικής, που φιλοτεχνήθηκε το 1948 και εικονίζει κάποιο μποστάνι, πιθανόν στην περιοχή του Αμαρουσίου όπου ζούσε ο καλλιτέχνης. Το έργο, από τα σημαντικά δείγματα της ώριμης τέχνης του Αστεριάδη, χαρακτηρίζεται από την αυστηρή οργάνωση (η μεγάλη ζώνη του εδάφους μοιράζεται τη ζωγραφική επιφάνεια με τον ουρανό), το απλό, σχηματοποιημένο σχέδιο (χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος που αποδίδονται οι μορφές, οι μαλακοί λόφοι αλλά και τα σύννεφα), και τη χρήση ήπιων χρωματικών τόνων με την παράλληλη αποφυγή των εντάσεων. Το έργο φανερώνει τις σχέσεις του καλλιτέχνη με το κίνημα για «επιστροφή στην παράδοση», με στόχο τη δημιουργία μιας σύγχρονης ελληνικής τέχνης με ρίζες στο λαϊκό παρελθόν, τάση που σημάδεψε τον Μεσοπόλεμο και τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες και στην οποία ο Αστεριάδης είχε πρωταγωνιστική θέση.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
