Η σύνθεση με τίτλο Αντίθεση αντιπαραβάλλει δύο αφηρημένες ζώνες: η πάνω είναι σκοτεινή, με ελάχιστες φωτεινές ακμές να σπάνε το σκοτάδι, ενώ το βαθύ μπλε –που μπαίνει επίθετο πάνω στο χαρακτικό– δίνει στην εικόνα την απαραίτητη χρωματική ένταση. Η δεύτερη και μεγαλύτερη κάτω ζώνη συνδυάζει την εκτύπωση στοιχείων (που θυμίζουν ύφασμα και κείμενα) με γραφισμούς αλλά και μια κόκκινη ταινία που διατρέχει την κάτω αριστερή άκρη του έργου. Το ψυχρό μπλε και το θερμό κόκκινο βρίσκονται, τελικά, σε έναν αντιθετικό διάλογο που συντελείται πάνω σε μια εξίσου ταραγμένη, εξπρεσιονιστική επιφάνεια. Ο Γιάννης Σπυρόπουλος (1912-1990) παρουσίασε τα Μεταξοτυπικά και χαλκογραφικά πολλαπλά, την τελευταία του μεγάλη σειρά έργων, τον Δεκέμβριο του 1986 στην Αίθουσα Τέχνης Νέες Μορφές. Αργότερα τα έργα εκτέθηκαν στη Θεσσαλονίκη, τη Λάρισα, τη Λευκωσία και τη Ρόδο – στη γκαλερί Πρίσμα το 1987. Ο ζωγράφος, που γεννήθηκε στην Πύλο, σπούδασε αρχικά ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (1930-1936) και κατόπιν στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού (1938-1939), με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών. Όμως, έως και τις αρχές της δεκαετίας του 1950 η ζωγραφική του ήταν μάλλον συντηρητική. Μέσα στα επόμενα χρόνια, υιοθέτησε την αφηρημένη έκφραση και αναδείχθηκε σε έναν από τους πιο πρωτοποριακούς Έλληνες καλλιτέχνες. Με τη απονομή του βραβείο της UNESCO, στο πλαίσιο της 30ής Μπιενάλε της Βενετίας το 1960, κέρδισε και τη διεθνή αναγνώριση.
(EL)