«Δεν υπάρχει, πιστεύω, έργο της νεοελληνικής τέχνης που να δίνει με τόσο εμβληματικό τρόπο τη φτώχεια, τις συνθήκες ζωής αλλά ταυτόχρονα και την δύναμη των Βλάχων, επάνω, στα Άγραφα. Τα βράχια με τις μυτερές κορφές τους έχουν γίνει ένα φωτεινό φόντο για τη γυναίκα που στέκεται ξυπόλητη, κρατώντας στα χέρια της κάποια εργαλεία. Όπως ό,τι φυτρώνει στο χώμα είναι ήδη ξερό και άγριο, έτσι κι ό,τι φοράει, από τη μάλλινη κάπα, όπου εξέχουν σαν γκρίζα δόντια οι άκρες του μαλλιού, μέχρι τις μύτες της φούστας της, όλα είναι πρωτόγονα και δυνατά». Με αυτά τα λόγια περιγράφει το συγκεκριμένο έργο ο καθηγητής Νίκος Χατζηνικολάου, βασικός μελετητής του ζωγράφου. Η Βλάχα, που ο Βάλιας Σεμερτζίδης (1911-1983) φιλοτέχνησε επίσης μνημειακό πίνακα και τύπωσε σε ασπρόμαυρα και έγχρωμα χαρακτικά, αποτελεί ένα από τα γνωστά έργα του. Αυτό το εντυπωσιακό σχέδιο είναι σε μεγάλη κλίμακα, πράγμα που φανερώνει ότι αποτελεί μακέτα για κάποια μνημειακή σύνθεση. Τα βασικά στοιχεία της σκηνής έχουν ήδη διαμορφωθεί – εντυπωσιακή είναι πάντως η απόδοση των βουνών, σαν σκηνικό, σαν ένα παραπέτασμα που κρέμεται άχαρα από τον ουρανό. μέσα στην εξπρεσιονιστική της απλότητα, η ζωγραφική γλώσσα του Σεμερτζίδη αποκτά έναν επικό χαρακτήρα που ηρωοποιεί μια απλή γυναίκα του βουνού
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
