Μια σκοτεινή μορφή, με γουρλωμένα μάτια και το στόμα ανοιχτό σε μια κραυγή πόνου και τρόμου κυριαρχεί στη σύνθεση. Πίσω της απλώνονται κόκκινες φωτιές και κάτω αριστερά διακρίνονται κορμιά νεκρών ανθρώπων. Αυτή η γεμάτη ένταση σύνθεση εμπνέεται από τον β΄ Ιταλο-αιθιοπικό Πόλεμο (1935-1936) που οδήγησε στην κατάληψη της Αιθιοπίας από τα στρατεύματα του Μουσολίνι, στην προσπάθεια του τελευταίου να ενισχύσει την ιταλική παρουσία στην αποικιοκρατούμενη Αφρική λίγο πριν το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Είχε προηγηθεί η ήττα των Ιταλών κατά τη διάρκεια του α΄ Ιταλο-αιθιοπικού πολέμου (1895-1896), που ήταν και η μοναδική φορά που αφρικανική χώρα κατόρθωσε να αντιμετωπίσει επιτυχώς την επίθεση μιας αποικιοκρατικής δύναμης, διατηρώντας την ανεξαρτησία της. Ο Βάλιας Σεμερτζίδης (1911-1936) αντλεί, λοιπόν, το θέμα του από ένα δραματικό συμβάν της σύγχρονής του επικαιρότητας, δεν το πραγματεύεται όμως ρεαλιστικά. Εμπνέεται περισσότερο από τον συμβολισμό. Το σχέδιο, το πλάσιμο της μορφής, ο τρόπος που δουλεύεται το χρώμα παραπέμπουν στο παράδειγμα του δασκάλου του, Παρθένη. Την ίδια στιγμή, η τραγική έκφραση του Αιθίοπα παραπέμπει στον εξπρεσιονισμό, όπως επίσης και η χρήση του κόκκινου χρώματος που στοχεύει στην ένταση των συναισθημάτων. Η πολιτικοποίηση του Σεμερτζίδη και η ένταξή του στην Αριστερά θα πρέπει να τοποθετηθεί μάλλον προς τα τέλη της δεκαετίας του 1930 ή στα πρώτα χρόνια της Κατοχής. Στη σύνθεση Η Αβησσυνία στη φωτιά, ωστόσο, διαφαίνεται ήδη το ενδιαφέρον του για τα μεγάλα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, μολονότι δεν έχει λάβει ακόμα τον συνειδητό χαρακτήρα της στράτευσης.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
