Με αφαιρετικό σχέδιο και γρήγορη, ρέουσα και διάφανη πινελιά, βασικό χαρακτηριστικό άλλωστε της υδατογραφίας, εικονίζονται εδώ δύο χαμηλοί λόφοι, αποδομένοι με σκούρο καφέ χρώμα να κρέμονται κάτω από τον ανοιχτογάλανο ουρανό. Στην κάθε κορυφή ξεχωρίζει κι ένα ξωκλήσι, όπως συνηθίζεται στα νησιά των Κυκλάδων. Στη συγκεκριμένη άποψη της Μυκόνου, η Σμαράγδα Βαλάτα-Παππά (1920-1980) επιλέγει μια όχι και τόσο γραφική εικόνα του νησιού της Μυκόνου. Κατορθώνει, όμως, με την απλή γραφή της, τους καθαρούς όγκους και τη χρωματική ευαισθησία που διακρίνει τις συνθέσεις της, να δώσει μια τυπική εικόνα του ξερού κυκλαδίτικου τοπίου. Η ζωγράφος που σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, ζωγραφική με τον Κωνσταντίνο Παρθένη και χαρακτική με τον Γιάννη Κεφαλληνό, ασχολήθηκε κατά κύριο λόγο με την τοπιογραφία, ενώ ειδικεύτηκε στην τεχνική της υδατογραφίας, δίνοντας συνθέσεις λυρικές, με έμφαση στην απλοποίηση και τη συνθετική καθαρότητα.
(EL)