Το έργο εικονίζει μία σύνθεση που διαμορφώνεται με βάση το χρώμα και την ευδιάκριτη πινελιά. Ο ζωγράφος έχει οργανώσει τη ζωγραφική επιφάνεια σε τετράγωνα, τα οποία προκύπτουν από μια κεντρική κάθετη και μια οριζόντια γραμμή σε σχήμα σταυρού. Έτσι, δημιουργούνται τέσσερα τετράγωνα τμήματα, τα οποία γεμίζονται με πλήθος ακατάστατων νευρικών πινελιών γκρι χρώματος και συναφών αποχρώσεων. Η σύνθεση αυτή πλαισιώνεται από ένα πιο σκούρο φαρδύ γκρι περίγραμμα, το οποίο οριοθετεί το κεντρικό θέμα. Πρόκειται για ένα έργο που κινείται στο πνεύμα αφηρημένου εξπρεσιονισμού, τον οποίο και ακολούθησε ο Σταύρος Ιωάννου (1945-2009), ο οποίος υπήρξε μαθητής του Γιάννης Μόραλη (1916-2009) στην Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας. Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές και πολλές ομαδικές εκθέσεις, ενώ έλαβε το α’ βραβείο Ζωγραφικής της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών (1979), καθώς και διάκριση στην Παμβαλκανική Έκθεση Πλαστικών Τεχνών στο Βουκουρέστι (1980).
(EL)