Το έργο εικονίζει έναν τρισδιάστατο χώρο που αποδίδεται με έντονη την αίσθηση της οπτικής ψευδαίσθησης. Σε αυτό καταλυτικό ρόλο διαδραματίζουν η επιλογή των χρωμάτων και η διάταξη των γεωμετρικών σχημάτων. Η σύνθεση χαρακτηρίζεται για την αρμονία των σχημάτων, τη λιτότητα της φόρμας και τα έντονα χρώματα. Συγκεκριμένα, απαρτίζεται από ορθογώνια κόκκινα, μαύρα, μπλε, γαλάζια, λευκά που δίνουν την εντύπωση στον θεατή ότι ανέρχεται προς μια κατεύθυνση. Η Όπυ Ζούνη (1941-2008), μαθήτρια του Γιάννη Μόραλη (1916-2009) στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, εισήγαγε τη δεκαετία του ’70 τη γεωμετρική τέχνη στην Ελλάδα αφού πρώτα είχε εκθέσει και αναγνωριστεί στο εξωτερικό (Γαλλία). Η ενασχόλησή της με την προοπτική εξελίχτηκε εισάγοντας στα έργα της εναλλακτικά υλικά και δημιουργώντας κατασκευές με αποτέλεσμα την επόμενη δεκαετία να στραφεί στη δημιουργία εγκαταστάσεων στο πνεύμα της op art, της τέχνης της οπτικής ψευδαίσθησης.
(EL)