Το έργο εικονίζει μια γυμνή γυναικεία μορφή να αναρριχάται σε παραθαλάσσια βράχια. Ο Γιώργος Γουναρόπουλος (1890-1977) είχε δημιουργήσει ένα προσωπικό στυλ, το οποίο σχετίζεται συχνά με τον σουρεαλισμό λόγω της ονειρικής ατμόσφαιρας και του λυρισμού των έργων του. Σε αυτό συμβάλλει και ο ιδιότυπος φωτισμός που προέρχεται μέσα από το έργο και όχι από κάποια εξωτερική πηγή, καθώς επίσης και η χρωματική παλέτα, η οποία κυμαίνεται σε απαλούς τόνους ροζ, κίτρινους, μπλε. Συχνός πρωταγωνιστής των έργων του είναι η γυναικεία μορφή, η οποία αποκτά συμβολικό ή μυθολογικό περιεχόμενο. Στην εν λόγω σύνθεση η γυναίκα μοιάζει να αναμένει ή να αναζητά κάποιον μέσα στη μοναξιά του τοπίου που την περιβάλει. Το χρώμα περιορισμένο εγγράφεται σε έντονα περιγράμματα με το λευκό να τονίζει συγκεκριμένα σημεία της σύνθεσης. Ο Γουναρόπουλος εκτός από την τέχνη του μοντερνισμού δέχτηκε επιδράσεις και από την αρχαία ελληνική τέχνη και ιδιαίτερα τις αγγειογραφίες των λευκών ληκύθων που φέρουν ως κύριο χαρακτηριστικό τους τη λεπτή γραμμή και τα έντονα προφίλ.
(EL)