Το έργο εικονίζει μια μορφή (πιθανώς με αφετηρία ένα αγαλματίδιο), η οποία συντίθεται από φαρδιές πινελιές (κάθετες και οριζόντιες) διαφορετικών χρωμάτων. Ο ζωγράφος έχει χρησιμοποιήσει μια παλέτα που κινείται σε αποχρώσεις του μπλε, γκρι, μαύρου, οι οποίες όχι μόνο συνδυάζονται αρμονικά αλλά εμπλέκονται όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο. Πρόκειται για μια κατά βάση αφαιρετική σύνθεση που στηρίζεται στις εκφραστικές αξίες του χρώματος. Ο Δημήτρης Κούκος (γ. 1948) ήδη από τα σπουδαστικά του χρόνια στην Αθήνα πειραματιζόταν με τον εξπρεσιονισμό και την ελεύθερη χρήση του χρώματος. Εδώ πάει ένα βήμα παρακάτω, εξαλείφοντας το θέμα εντελώς από τη ζωγραφική επιφάνεια, επηρεαζόμενος από τον δάσκαλό του στο Παρίσι, Gustav Singier (1909-1984).
(EL)