Το έργο εικονίζει ένα μικρό κορίτσι που κάθεται σε έναν καναπέ και καλύπτει το πρόσωπό του με το χέρι, σε μια χειρονομία που υπονοεί πως το κοριτσάκι κλαίει. Το εσωτερικό στο οποίο βρίσκεται, καθώς και το όμορφο φόρεμά του υποδηλώνουν την αστική καταγωγή του. Ο Θεόφραστος Τριανταφυλλίδης (1881-1955) είναι γνωστός για τα εσωτερικά και τις νεκρές φύσεις, τα οποία αποδίδει με μια μελαγχολική διάσταση. Εδώ, το χρώμα της σύνθεσης ακολουθεί τη διάθεση του κοριτσιού. Η θλίψη μοιάζει να απλώνεται στο δωμάτιο μέσω της σκούρας χρωματικής παλέτας (καφέ, μαύρο), ενώ το πορτοκαλί φόρεμα του κοριτσιού προσδίδει μια νότα αισιοδοξίας και φρεσκάδας. Τα μαύρα παχιά περιγράμματα συνάδουν με το βαρύ χρώμα του έργου, περικλείουν τις φόρμες και δημιουργούν μια κλειστοφοβική αίσθηση στον θεατή. Παρ’ όλο που κινήθηκε μεταξύ ιμπρεσιονισμού και εξπρεσιονισμού, ο Τριανταφυλλίδης δεν τοποθετούσε τον εαυτό του σε κανένα εικαστικό ρεύμα, ούτε σε αυτό της λεγόμενης Γενιάς του Τριάντα, την περίοδο της οποίας έδρασε καλλιτεχνικά.
(EL)