Το χαρακτικό Βαφτίσια στην Κέρκυρα (γνωστό επίσης και με τον τίτλο Βαφτίσια στο χωριό) είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα του ζωγράφου-χαράκτη Μάρκου Ζαβιτζιάνου (1884-1923) και προοριζόταν να εικονογραφήσει κάποιο από τα διηγήματα του στενού φίλου του, Κωνσταντίνου Θεοτόκη στην έκδοση Κορφιάτικες ιστορίες. Όμως, η εικονογραφημένη έκδοση δεν κυκλοφόρησε παρά μόλις του 1978 και με τις χαλκογραφίες εκτός κειμένου, όχι δηλαδή όπως τις σχεδίαζε ο καλλιτέχνης. Ο Ζαβιτζιάνος που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη αλλά ήταν κερκυραϊκής καταγωγής, σπούδασε στο Μόναχο (1904-1909) και έζησε επίσης στο Παρίσι (1909-1910). Με την επιστροφή του στην Κέρκυρα συνδέθηκε φιλικά με τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη. Ίδρυσαν το 1911 τον Σοσιαλιστικό Όμιλο και το 1914 μετείχαν στη συγκρότηση της Συντροφιάς των εννιά μαζί με τους Κωνσταντίνο Χατζόπουλο, Κωνσταντίνο Παρθένη, Ειρήνη Δεντρινού κ.ά. Ο Ζαβιτζιάνος θεωρούσε τον εαυτό του ζωγράφο και είχε επηρεαστεί έντονα από τον ιμπρεσιονισμό και τα μεταϊμπρεσιονιστικά κινήματα. Σήμερα, ωστόσο, θεωρείται ως ένας από τους πρωτοπόρους της νεοελληνικής χαρακτικής και είναι γνωστός κυρίως για τις χαλκογραφίες του, οι οποίες στην πλειονότητά τους προορίζονταν για την εικονογράφηση βιβλίων και περιοδικών. Στη χαρακτική του υιοθέτησε ρεαλιστικό ύφος, αφομοίωσε ωστόσο επιρροές από Γερμανούς καλλιτέχνες, όπως η Käthe Kollwitz, και Γάλλους όπως οι Pierre Bonnard και Édouard Vuillard. Στα Βαφτίσια, για παράδειγμα, η σύνθεση επιβάλλεται με τη ρεαλιστική, ανεπιτήδευτη σύνθεσή της, όπου κυριαρχεί το τυχαίο και το γραφικό, χωρίς όμως να δίνει την αίσθηση της εξιδανίκευσης ή της σκηνοθεσίας. Οι μορφές αποδίδονται με λεπτές, κοφτές γραμμές της βελόνας, έμφαση δίνεται στον τρόπο που το φως πέφτει πάνω στις μορφές αλλά και τις επιφάνειες, ενώ η σημασία που δίνει ο Ζαβιτζιάνος στα ενδύματα, και εν γένει στα αντικείμενα της σκηνής, παραπέμπουν στην αγάπη των Γάλλων συναδέλφων του για τις διακοσμητικές λεπτομέρειες και τον φορτωμένο διάκοσμο.
(EL)
Island
.png){kind=logo}
1 JPEG
