Η Σμαράγδα Βαλάτα-Παππά (1920-1980) σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, ζωγραφική με τον Κωνσταντίνο Παρθένη και χαρακτική με τον Γιάννη Κεφαλληνό. Στη ζωγραφική της, ενδιαφέρθηκε σχεδόν αποκλειστικά για την απεικόνιση του φυσικού τοπίου. Σε επίπεδο τεχνικής, την απασχόλησε η υδατογραφία, που της επέτρεψε να διαμορφώσει μια προσωπική γλώσσα έμπλεη από λυρισμό και τονική ευαισθησία – απηχώντας εν μέρει τη διδασκαλία του Παρθένη. Στο συγκεκριμένο, ορεινό τοπίο, εικονίζεται στο πρώτο επίπεδο ένας άδειος χωματόδρομος. Πίσω απλώνονται χαμηλοί λόφοι με ελάχιστα δέντρα και στο βάθος γαλάζια βουνά, ιδωμένα θαρρείς πίσω από ένα πέπλο ομίχλης. Η σύνθεση αποδίδεται με αφαιρετικό σχέδιο και έμφαση στο διάφανο, ρέον χρώμα της υδατογραφίας. Χρωματικά, η εικόνα βασίζεται κατ’ ουσίαν, πάνω στο αντιθετικό παιχνίδι των λιγοστών θερμών τόνων του πρώτου επιπέδου (τα μπεζ και τα λιγοστά κόκκινα του δρόμου) και τα ψυχρά μπλε-γαλάζια με τα οποία αποδίδονται τα βουνά και ο ουρανός. Το τελικό αποτέλεσμα είναι περισσότερο μια ποιητική εικόνα, βγαλμένη από το θυμικό της ζωγράφου, παρά μια ρεαλιστική καταγραφή του ορατού κόσμου.
(EL)