Η εντυπωσιακή, αφαιρετική και ρευστή, ελλειπτική, λαμπερή και λευκή γλυπτική φόρμα κυριαρχεί και επιβάλλεται στον θεατή, ακόμη και προτού εκείνος παρατηρήσει τις μικρές λεπτομέρειες κατανοήσει το θέμα του γλυπτού: δυο πουλιά που ενώνουν τα ράμφη τους σε μια κίνηση ιδιαίτερης τρυφερότητας. Ο γλύπτης Θόδωρος Παπαγιάννης γεννήθηκε στο ορεινό χωριό Ελληνικό Ιωαννίνων το 1942. Σπούδασε γλυπτική με δάσκαλο τον Γιάννη Παππά στην ΑΣΚΤ (απόφοιτος του 1965). Από το 1970 ξεκίνησε να εργάζεται ως βοηθός στο στη Σχολή – δίδαξε έως το 2009 στο Α΄ Εργαστήριο Γλυπτικής. Από τους σημαντικότερους Έλληνες γλύπτες των τελευταίων δεκαετιών, με πλούσιο έργο που κινείται με ασφάλεια από το πλαίσιο της δημόσιας γλυπτικής έως το πεδίο των σύγχρονων πλαστικών αναζητήσεων, ο Παπαγιάννης στράφηκε αρχικά προς την αφαίρεση. Αργότερα χρησιμοποίησε υλικά όπως ο πηλός, το σίδερο, το σκοινί, και με έμπνευση τη λαϊκή παράδοση δημιούργησε τις χαρακτηριστικές τοτεμικές μορφές του. Τα Πουλιά χρονολογούνται στα τέλη της δεκαετίας του 1980, μια περίοδο που ο γλύπτης ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για το υλικό του μαρμάρου και για τις λιτές αφαιρετικές φόρμες. Το σκληρό υλικό έχει δουλευτεί με ιδιαίτερη προσοχή και η λείανσή του ενισχύει τον διακοσμητικό χαρακτήρα του. Το γλυπτό διαμορφώνεται ουσιαστικά, από δύο καμπύλες φόρμες: η κάτω ενεργοποιείται οπτικά από τη γραμμική απόδοση των φτερών, ενώ η πάνω αποκτά όγκο και κίνηση χάρη στην απόδοση της ουράς. Η ρευστή σύνθεση απολήγει στα δύο μικρά, σχηματικά κεφάλια που ακουμπούν το ένα με το άλλο, προσδίδοντας στο έργο χάρη και ανάταση.
(EL)
.png){kind=logo}
1 FBX_3D_MODEL
