Ο ζωγράφος Βασίλης Ρογκότης (1915-1999) γεννήθηκε στην Καβάλα αλλά από το 1923 έζησε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Μετά τη λήξη του Εμφυλίου έζησε ως εξόριστος στο Βελιγράδι (από το 1949 έως το 1958). Εκεί σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στο Εργατικό Πανεπιστήμιο (το διάστημα 1956-1958). Έζησε στη Θεσσαλονίκη μέχρι και το 1978, οπότε και εγκαταστάθηκε στο Κίτρος Πιερίας. Η τέχνη του είναι παραστατική, έχει όμως συμβολικές αναφορές, ενώ σε ορισμένα έργα του (κυρίως σχέδια με μελάνι) στρέφεται στην αφαίρεση με έμφαση στη διακοσμητικότητα. Ο πίνακας της συλλογής ανήκει στη θεματική της νεκρής φύσης και έχει φιλοτεχνηθεί με ρεαλιστικό ύφος που φανερώνει την ακαδημαϊκή του παιδεία. Εικονίζονται δύο κλαδιά που είχε ξεβράσει η θάλασσα και δύο όστρακα μέσα σε έναν απροσδιόριστο, ενιαίο, σκοτεινό χώρο. Η απλή σύνθεση βασίζεται σε πρότυπα του 17ου και του 19ου αιώνα, με οξύ όμως σχέδιο και συγκρατημένο χρώμα που περιορίζεται στους θερμούς τόνους του καφέ και της ώχρας. Η απεικόνιση οστράκων και άλλων παράδοξων φυσικών αντικειμένων ανάγεται στη μεγάλη παράδοση των «δωματίων των θαυμάτων» (Camere delle meraviglie), μεγάλων ιδιωτικών συλλογών με αντικείμενα, πίνακες και ευρήματα που φυλάσσονταν σε δωμάτια εύπορων ιδιωτών του 17ου αιώνα και αργότερα, φανερώνοντας το επιστημονικό ενδιαφέρον της Ευρώπης καθώς κατακτούσε μέσω της αποικιοκρατίας την υφήλιο. Όμως, ο Ρογκότης δεν φαίνεται να αντλεί από εκεί για τον πίνακά του. Πιο πιθανή φαίνεται η επίδραση του επίσης θεσσαλονικιού ζωγράφου Γιώργου Παραλή, ο οποίος ήδη από τη δεκαετία του 1960 ζωγράφιζε ιδιόμορφες συνθέσεις με ξύλα που εντόπιζε στις παραλίες της Χαλκιδικής και τους έδινε μυθολογικά ονόματα ή αλληγορικούς τίτλους όπως «Διαμαρτυρία». Σε κάθε περίπτωση, η ταπεινή σύνθεση του Ρογκότη, τμήμα μιας ευρύτερης ενότητας πινάκων με όστρακα και κλαδιά, επιβάλλεται με τα ζεστά της χρώματα και την καθαρή γραμμή. Κυρίως, όμως, για την αινιγματική αλλά οικεία ατμόσφαιρά της.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
