Το έργο έχει φιλοτεχνηθεί από αληθινά λουλούδια, κλαδιά και φύλλα δέντρων, τα οποία έχουν τοποθετηθεί στη ζωγραφική επιφάνεια με μεικτή τεχνική και δημιουργούν ένα ανάγλυφο υφαντό. Η σύνθεση είναι εμπνευσμένη από το φθινόπωρο και δημιουργεί μελαγχολικούς συνειρμούς στον θεατή για τη φθαρτότητα της ύλης. Σε αυτό συμβάλει και μουντό χρώμα (μπεζ-μαύρο). Τα δέντρα αποτελούν αγαπημένο θέμα του ζωγράφου, στο οποίο επιστρέφει συχνά, ενώ το 2019 εξέθεσε μια σειρά σχετικών έργων στην Αθήνα με τίτλο «Ούτε μέρα χωρίς γραμμή». Για τα δέντρα είχε αναφέρει: «Δέντρα ζωγραφισμένα υπάρχουν σε διαφορετικούς πολιτισμούς που φαινομενικά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Μου αρέσει να ανιχνεύω τα κοινά στοιχεία και τις συγγένειες που μπορεί να υπάρχουν σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους και τεχνοτροπίες, από την βυζαντινή εποχή ως τη σύγχρονη Ιαπωνία και να τα αναδεικνύω». Ο Μάρκος Καμπάνης (γ. 1955) σπούδασε ζωγραφική από το 1974 στο Wimbledon και στο St Martin’s School of Art στο Λονδίνο, όπου έμεινε ως το 1980. Παρακολούθησε επίσης για αρκετούς μήνες το εργαστήριο συντήρησης του Σταύρου Μιχαλαριά στο Λονδίνο καθώς και το εργαστήριο χαρακτικής Apollo Etching Studio. Το 1983 έζησε για έξι μήνες στην Φλωρεντία ζωγραφίζοντας τοπία και μελετώντας τα μουσεία της Ιταλίας. Η δουλειά του έχει επικεντρωθεί στο Άγιον Όρος με αποτέλεσμα τη μεγάλη αναδρομική έκθεση στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών αλλά και το λεύκωμα «Ζωγραφίζοντας στο Άγιον Όρος» (2009).
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
