use the file or the thumbnail according to the license: Public Domain CC0
Free of Copyright Restrictions
Χωρίς τίτλο
(EL)
Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας
(EL)
Engravers, Writers, Sculptors, University professors, Painters, Stage designers, Art theorists, Illustration artists Chatzikyriakos-Gkikas Nikos, 1906-1994
(EN)
Αυτή η έγχρωμη ξυλογραφία του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα (1906-1994) θα πρέπει να χρονολογηθεί την περίοδο που σπούδαζε στο Παρίσι, στην Ακαδημία Ranson και με δάσκαλο τον Δημήτρη Γαλάνη, είτε γενικότερα στα χρόνια της δεκαετίας του 1930, όταν ο ζωγράφος ήταν πιο έντονα επηρεασμένος από τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό και ασχολούνταν ενδελεχώς με την τέχνη της χαρακτικής. Στη σύνθεση εικονίζεται αριστερά μια νέα γυμνή γυναίκα, αποδομένη κυρίως με μαύρο μελάνι και απέναντί της, στα δεξιά, ένας άντρας ντυμένος μάλλον με κοστούμι που αποδίδεται με πλούσια κόκκινα και κίτρινα. Πιθανότατα πρόκειται για μια σκηνή από πορνείο, συνηθισμένο θέμα στη γαλλική τέχνη ιδίως των μεταϊμπρεσιονιστικών χρόνων αλλά και στις αρχές του 20ού αιώνα. Από σχεδιαστική άποψη, το αλλόκοτο ζευγάρι βγαίνει σαφώς από την πρώιμη κυβιστική εργασία του Μπρακ και του Πικάσο, όταν και οι επιρροές των δύο καλλιτεχνών από την τέχνη των πρωτογόνων και τις αφρικανικές μάσκες ήταν πολύ έντονη. Ο νεαρός Γκίκας φαίνεται πως εγγράφεται συνειδητά σε αυτή την παράδοση καθώς μαθαίνει να χρησιμοποιεί με άριστο τρόπο αυτή την αντιρεαλιστική, εξπρεσιονιστική εικαστική γλώσσα. Οι γκροτέσκες μορφές του μοιάζουν με ξόανα, με τοτέμ. Και ταυτόχρονα αποτελούν σύμβολα του σύγχρονου κόσμου. Ο ζωγράφος, που καταγόταν από οικογένεια Υδραίων και Ψαριανών αγωνιστών του 1821, πήρε τα πρώτα του μαθήματα ζωγραφικής στην Αθήνα από τον Κωνσταντίνο Παρθένη. Το 1923 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Παρίσι και την επόμενη χρονιά εξέθεσε για πρώτη φορά έργο του στο Σαλόν των Surindépendants. Έμεινε στη γαλλική πρωτεύουσα έως το 1934 αναπτύσσοντας έντονη εκθεσιακή δραστηριότητα και ερχόμενος σε επαφή με σημαντικούς εκπροσώπους της τότε γαλλικής πρωτοπορίας. Επηρεάστηκε έντονα από το κίνημα του κυβισμού αλλά και τις μεσοπολεμικές τάσεις εκθέτοντας, μάλιστα, το 1934 στη γκαλερί Cahiers d’Art έργα στο πνεύμα της βιομορφικής αφαίρεσης, δίπλα σε δημιουργίες των Hans Arp και Jean Helion.
(EL)