Η σύνθεση παρουσιάζει δύο ατμόπλοια σε λειτουργία να έχουν προσαράξει σε κάποιο λιμάνι. Ο Κώστας Πλακωτάρης (1902-1969) αν και σπούδασε στο Βερολίνο είχε εντυπωσιαστεί από τον κυβισμό, κυρίως τον αναλυτικό. Επισκέφτηκε το Παρίσι όπου επηρεάστηκε παράλληλα από τον ορφισμό, τον οποίο προσάρμοσε στο προσωπικό του εικαστικό λεξιλόγιο κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου. Τα έργο μαρτυρά αυτές τις επιδράσεις. Τόσο η επιφάνεια της θάλασσας όσο και τα ατμόπλοια αναλύονται σε γεωμετρικά σχήματα σε μια προσπάθεια κατάτμησης της φόρμας που δεν προχωρά, όμως, στη διάλυσή της, αλλά παραμένει αναγνωρίσιμη. Η σχηματοποίηση αυτή παρατηρείται και στα κτήρια του βάθους, τα οποία έχουν περιοριστεί σε ορθογώνιους διαδοχικούς όγκους αλλά και στον καπνό των ατμόπλοιων, ο οποίος παρουσιάζεται σχηματικά και αποδίδεται σε αποχρώσεις του γκρι. Στη σύνθεση, ωστόσο, επικρατούν θερμές και ψυχρές αντιθέσεις (κίτρινο και μπλε-γκρι) ενώ το κέντρο καταλαμβάνει ο μαύρος όγκος των ατμόπλοιων. Πρόκειται για ένα έργο που μαρτυρά την αφομοίωση των γαλλικών ρευμάτων και την προσαρμογή τους στο προσωπικό ιδίωμα του Πλακωτάρη.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
