Το έργο εικονίζει ένα ψάρι τη στιγμή που ξεπηδά για να αρπάξει και στη συνέχεια να φάει ένα έντομο που πετά. Ο Γιώργος Γουναρόπουλος (1890-1977) είχε δημιουργήσει ένα δικό του ύφος, το οποίο σχετίζεται συχνά με τον σουρεαλισμό λόγω της ονειρικής ατμόσφαιρας και του λυρισμού των έργων του. εντελώς ιδιαίτερος είναι ο φωτισμός των έργων του, καθώς το φως πηγάζει μέσα από τον πίνακα και όχι από κάποια εξωτερική πηγή, όπως επίσης και η χρωματική παλέτα. Στην εν λόγω σύνθεση το χρώμα κινείται σε αντιθετικές αποχρώσεις του μαύρου, πορτοκαλί και κίτρινου με το λευκό να τονίζει συγκεκριμένα σημεία της σύνθεσης. Ο Γουναρόπουλος δέχτηκε επίσης, επιδράσεις και από την αρχαία ελληνική τέχνη και ιδιαίτερα τις λευκές ληκύθους που έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό τους τη λεπτή γραμμή και τα έντονα προφίλ. Εδώ, τα ζώα και τα φυτά συντίθενται μόνο από τη γραμμή, αφού το χρώμα δεν αποτελεί μέρος της οντότητάς τους αλλά τμήμα του μαγικού περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκονται.
(EL)