Ο Γιάννης Σπυρόπουλος (1912-1990) γεννήθηκε στην Πύλο και σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (1930-1936). Συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού (1938-1939), χάρη σε υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών. Έως και τις αρχές της δεκαετίας του 1950 η ζωγραφική του ήταν μάλλον συντηρητική. Έκτοτε, άρχισε να γίνεται πιο εξπρεσιονιστική για να καταλήξει, περί το 1960 στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό. Έκτοτε, ο Σπυρόπουλος καθιερώθηκε ως ένας από τους πιο πρωτοποριακούς Έλληνες καλλιτέχνες με διεθνή καταξίωση. Το 1986, όταν βρισκόταν στο απόγειο της σταδιοδρομίας του – και λίγα χρόνια προτού πεθάνει, παρουσίασε στην Αίθουσα Τέχνης Νέες Μορφές την έκθεση Μεταξοτυπικά και χαλκογραφικά πολλαπλά, μια σειρά χαρακτικών που εμπνέονταν από την αφηρημένη ζωγραφική του. Ήταν πρωτότυπα τυπώματα όπου συνδυάζονταν διάφορες τεχνικές, με κύριο γνώρισμα τη χρήση φωτογραφιών και την αντιπαραβολή τους με ματιέρες που παρέπεμπαν στην αφηρημένη τέχνη του ζωγράφου. Στην Εικόνα Ι συνδυάζονται κείμενα (στο κέντρο) και εικόνες που αναφέρονται στη μυκηναϊκή ζωγραφική (κεφάλια Μυκηναίων πολεμιστών με τα χαρακτηριστικά κωνικά κράνη διακρίνονται πάνω δεξιά) με αδρές σκούρες, εξπρεσιονιστικές επιφάνειες. Στην αφηρημένη σύνθεση δεν υπάρχει, κατ’ ουσίαν, θέμα. Ζητούμενο είναι ο οργανικός συνδυασμός της αφηρημένης έκφρασης (μαύρες και γκρίζες ζώνες) με τα φωτογραφικά στοιχεία, για τη δημιουργία μιας νέας, πρωτότυπης, αυτόνομης, διασπασμένης εικόνας που προτείνει μια νέα οπτική, αυτόνομη πραγματικότητα.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
