Το έργο εικονίζει ένα σύνολο μορφών οι οποίες συνυπάρχουν σε ένα σκοτεινό ακαθόριστο χώρο. Στο κάτω μέρος βρίσκονται 4 μορφές οι οποίες φαίνεται να κατέχουν υψηλά θρησκευτικά αξιώματα ενώ κάποιες μοιάζουν με ιθαγενείς. Στο λαιμό τους φέρουν κρεμαστά που υποδηλώνουν την ανταλλαγή ιδεολογιών (καρδιά, σταυρός). Λίγο πιο δεξιά μια άλλη μορφή προερχόμενοι από τον θρησκευτικό χώρο ενώ στο βάθος υψώνεται μια απειλητική μορφή με τρομακτική έκφραση. Η μορφή αυτή αν λάβουμε υπόψιν τον τίτλο Στρόμπολι (πρόκειται για ένα νησί στο τυρρηνικό πέλαγος όπου επικρατούν τα ηφαίστεια) είναι πιθανόν να συμβολίζει την οργή και την ορμή του ηφαιστείου. Ως ζωγράφος έχει αποδώσει τις μορφές αυτές με έμφαση στη γραμμή και το δαιδαλώδες σχέδιο ενώ σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν οι εκφράσεις στα πρόσωπα των μορφών. Πρόκειται για ένα έργο με σαφή εξπρεσιονιστική διάθεση η οποία αποτυπώνεται στον τρόπο απόδοσης του χρώματος. Ο Μιχάλης Αρφαράς (γ. 1954) σπούδασε με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη (1916-2009) στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας και συνέχισε στη Γερμανία, στη Staatlische Hochschule für bildende Künste του Braunschweig, όπου σπούδασε χαρακτική, γραφικές τέχνες και κινηματογράφο κινουμένων σχεδίων. Από το 1987 δημιουργεί πειραματικές ταινίες. Η κινηματογραφική του δουλειά αλληλοεπιδρά με το εικαστικό του έργο, στο οποίο συνυπάρχουν διάφορες τεχνικές της χαρακτικής μαζί με ζωγραφική, σχέδιο, κολλάζ, βίντεο και άλλα μικτά μέσα. Κατά τη δεκαετία του 1990 παρουσίασε κατασκευές με assemblage ετερόκλητων αντικειμένων και υλικών από σκουπίδια, που θύμιζαν ανθρωπόμορφα είδωλα κάποιας άγνωστης θρησκείας. Σύνθετες αναφορές σε παλιούς πολιτισμούς ή σε παραδοσιακές τέχνες ανιχνεύονται σε όλο του το έργο, μαζί με μια κριτική ματιά στα προβλήματα της σύγχρονης εποχής. Η πολυπλοκότητα των τεχνικών μέσων και η πολυεπίπεδη νοητική επεξεργασία των θεμάτων, συνδυάζονται με μια σχεδόν πρωτόγονη εκφραστική αμεσότητα. Έχει βραβευτεί επανειλημμένα, τόσο για το εικαστικό όσο και για το κινηματογραφικό του έργο.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
