Το έργο αποτελεί μια σπουδή που δημιούργησε ο Κούκος έπειτα από την εισαγωγή του στη Σχολή Καλών Τεχνών. Αφετηρία του έργου αποτελεί μια ανθρώπινη μορφή την οποία ο ζωγράφος έχει περιορίσει σε έναν διάλογο μαύρου μελανιού και κενού χαρτιού. Ο Δημήτρης Κούκος (γ. 1948) στο σπουδαστικό αυτό έργο αποκαλύπτει τη ροπή του προς τον εξπρεσιονισμό και την αφαίρεση ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια. Από το μακρινό 1972, οπότε και βρισκόταν στο εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη (1916-2009), έδειξε την προτίμησή του στη σύνθεση της μορφής δίχως περιγράμματα, αλλά με γρήγορες πινελιές καθαρού χρώματος. Εδώ ο νεαρός σπουδαστής Κούκος επέλεξε το μελάνι, το οποίο τοποθετεί στη ζωγραφική επιφάνεια με γρήγορες πινελιές.
(EL)