Το έργο εικονίζει μια σειρά από μικρές φλόγες ζωγραφισμένες σε ξύλινη επιφάνεια. Ο Χρήστος Μποκόρος (γ. 1956), μαθητής του Δημήτρη Μυταρά (1934-2017) στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, υιοθέτησε ένα ύφος βασισμένο σε απλά μοτίβα (φλόγα, αυγό, σημαία, ελιά), που λαμβάνουν τελικά τη διάσταση συμβόλου. Η φλόγα, το κερί είναι μερικά από τα βασικά του σύμβολα, τα οποία χρησιμοποιεί για να μεταφέρει στον θεατή μια θρησκευτική, μυστικιστική διάσταση του θέματος. Τα έργα του σχετίζονται άμεσα με το συλλογικό βίωμα και προκαλούν μια νοσταλγική διάθεση, που προκύπτει όχι μόνο από τη ζωγραφισμένη εικόνα αλλά και από το υλικό πάνω στο οποίο ζωγραφίζει (εδώ παλιό ξύλο). Η θνητότητα και το εφήμερο είναι δύο θέματα που τον απασχολούν και προσπαθεί να θίξει μέσα από την τέχνη του. Ο χρόνος αποκτά νόημα μόνο μέσα από τη μνήμη, την οποία προσπαθεί να μορφοποιήσει στο συγκεκριμένο έργο μέσω του φωτός, το οποίο λαμβάνει θρησκευτικές διαστάσεις, καθώς ξεπροβάλλει από το εσωτερικό του ξύλου.
(EL)