Το έργο «Το Τρίπτυχο του πένθους» του 1998, χρονικά συμπίπτει με την περίοδο που ο Μπότσογλου δημιουργεί την πολύπτυχη μνημειακή ζωγραφική εγκατάσταση «Προσωπική Νέκυια», 1993-2000. Ακολουθώντας την ενότητα έργων του «Σελίδες ημερολογίου» (1980-1990), τα οποία απεικονίζουν στο σύνολό τους προσωπογραφίες της ασθενούς μητέρας του και είναι φανερά επηρεασμένα από τη σωματική και ψυχική της καταπόνηση. Το θέμα του θανάτου αντανακλάται στην ενότητα «Προσωπική Νέκυια» με τον ίδιο τον καλλιτέχνη να ενδύεται τον ρόλο του νεκρομάντη, καλώντας τις σκιές των πεθαμένων να αφηγηθούν μέσα από μια κρυπτική και πολυστρωματική απεικόνιση τους, θραύσματα της προσωπικής τους ιστορίας. Αντίστοιχα, στο έργο «Το Τρίπτυχο του πένθους», ο καλλιτέχνης μέσα από τρεις αυτοπροσωπογραφίες διαφορετικών υφών και τεχνικών πραγματεύεται τις έννοιες του θανάτου, της θλίψης και τους πένθους κλιμακώνοντας τες μέσα από διαφορετικές προσεγγίσεις.
(EL)
The work "The Triptych of Mourning" of 1998, coincides with the period when Botsoglou creates the multi-layered monumental painting installation "Personal Nekia", 1993-2000. Following his series of works "Pages of Diary" (1980-1990), which as a whole depict portraits of his ailing mother and are clearly influenced by her physical and mental strain. The theme of death is reflected in the "Personal Nekyia" section, with the artist himself assuming the role of necromancer, inviting the shadows of the dead to narrate, through a cryptic and layered depiction of them, fragments of their personal history. Similarly, in the work "The Triptych of Mourning", the artist, through three self-portraits of different textures and techniques, deals with the concepts of death, grief and mourning, escalating them through different approaches.
(EN)
1 JPEG