Η Μήδεια του Μποστ είναι ένα από τα πιο σπαρταριστά και αστεία έργα του ελληνικού
ρεπερτορίου. Ο Μποστ με τη μοναδικότητα της γραφής του, μετατρέπει την τραγική ηρωίδα
του Ευριπίδη, σε μια μέχρι δακρύων από τα γέλια, κωμικοτραγική φιγούρα, ενώ παράλληλα
με αριστοφανικές μεταφορές και συνεχείς παρερμηνείες καυτηριάζει τη νεοελληνική
πραγματικότητα. Από το πρώτο ανέβασμα του έργου το 1993, από το θέατρο ΣΤΟΑ, το
χιούμορ του Μποστ που ήθελε "οι θεατές περισσότερο να χαμογελάνε και λιγότερο να
χαχανίζουν", πέτυχε τον στόχο του και δημιούργησε μια μοναδική σάτιρα βασισμένη στις πιο
τραγικές ιστορίες της αρχαίας δραματουργίας. Όπως ο ίδιος αναφέρει χαρακτηριστικά
πρόκειται για ένα έργο που "επικρίνει τους επικριτάς, προβληματίζει τους κριτάς και |
ελευθερώνει τους θεατάς".