Δύο χρόνια Μελωδία.
Ίσως πρόκειται για το μελωδικότερο κλάμα που ακούστηκε ποτέ από ένα παιδί δύο χρόνων στον ερτζιανό αέρα της Αθήνας. Με μια μεγάλη και πολύ ακριβή προίκα, χιλιάδες κεντήματα, στολίδια – σταλαχτίτες που έσταξαν με το πέρασμα των δεκαετιών μέσα στις ψυχές των δημιουργών και των αποδεκτών, των συλλειτουργών του ελληνικού τραγουδιού, η ΜΕΛΩΔΙΑ βγήκε στο σεργιάνι.
Αγαπά και αγαπιέται, φλερτάρει και φλερτάρεται, μελαγχολεί και σκέφτεται, αισιοδοξεί, με λίγα λόγια ζει στην Αθήνα σήμερα.
Στις 4 Σεπτεμβρίου ’93 τα δύο κεράκια της θα είναι ήδη παρελθόν (μαζί και η τούρτα). Λίγες μέρες αργότερα ανεβαίνει στο Θέατρο Μελίνα Μερκούρη του Βύρωνα για να γιορτάσει την εμπειρία της, του φίλους, το ταξίδι, το τραγούδι.
Δίνει το χεράκι της στο Θάνο Μικρούτσικο – δικαιωματικά εφ’ όσον ο εν λόγω καλοκάγαθος κύριος είναι ο μουσικός της ανάδοχος, ο νονός του μουσικού της σήματος – και στροβιλίζεται ανάμεσα σε πολλούς αγαπημένους καλλιτέχνες που θα βρεθούν στο χώρο για να της ευχηθούν.
Στο φινάλε στήνει το πάρτυ της, στους ήχους μιας μουσικής απόλαυσης απ’ όλο τον κόσμο. Αν αναλογιστούμε την ηλικία της, προβλέπεται ξενύχτι εκτός ορίων…
1 JPEG
