Searchculture.gr
ESPA 2014-2020 National Documentation Centre National Documentation Centre
ESPA 2014-2020
  • Home page
  • Search items
  • Browse
    • Persons Persons
    • Types
    • Subjects
    • Historical periods
    • Places
    • Map
    • Institutions
    • Collections
    • Thematic exhibitions
    • Portraits
  • Interoperability
  • About
    • The project
    • Publications
    • News Bulletin
    • Help
  • For institutions
    • Join
    • Publication requirements
    • Expression of Interest
    • Data delivery to Europeana
  • Contact
  • ΕΛ • ΕΝ
More search options Less search options
Clear Help


Filters  

Filters

Clear
Vocabularies of subjects in semantics.gr
Vocabulary of item types created by EKT in semantics.gr
Vocabulary of item places created by EKT in semantics.gr
Significant Figures in Greek History and Culture
Chronology
Historical period Vocabulary of historical periods created by EKT in semantics.gr
Institution / collection
Language
Europeana type
Thumbnail or file license
Resolution (for images, videos or pdf)
File format
1  -  30   from   42   items
 Map  Grid

     
    MEMORY OF NON-FORGOTTEN HOMELANDS
    MEMORY OF NON-FORGOTTEN HOMELANDS
    Date
    2002
    Item type
    Title page
    Creator
    Βασίλης Μπεζιγιαρννίδης, Paschalis Mavridis, Πασχάλης Μαυρίδης, Vasilis Bezirgiannidis
    Place
    Orestiáda
    Institution
    Lykeion ton Ellinidon of Naoussa
    basic type logo 1 JPEG
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Ψηλά στην κορφή τ’ Αηλιά και δίπλα στο ομώνυμο ξωκκλήσι βρίσκεται μια μεγάλη πέτρα που από μακρυά φαίνεται σα νεροχελώνα να μυρίζεται στον αέρα και να κοιτάξει προς το χωριό. Λένε πως τα παλιά χρόνια γινόταν πανηγύρι εκεί ανήμερα τ’ Αηλιά. Μόλις τελείωνε τη λειτουργία ο παπάς - βρισκόταν κι εκκλησία παλιότερα κεί πάνω – έβγαινε όλος ο κόσμος να δει το κριάρι που ερχόταν τρεχάτο ίσα πάνω στην κορφή για να γείρει σε λίγο το κεφάλι του πάνω στη μεγάλη πέτρα περιμένοντας το σφάχτη. Οι σφάχτες ήταν πάντα απ’ το ίδιο σπίτι, που χρόνια τόσα αναλάβαιναν το σφάξιμο του κριαριού, γενιά προς γενιά. Αφού σφαζόταν το κριάρι μαγειρευόταν και μοιραζόταν σ’ όλους τους πανηγυριώτες. Ένα χρόνο όμως το κριάρι άργησε νάρθη. Η λειτουργία από ώρα είχε τελειώσει κι ο σφάχτης με τον παπά κι όλο το πλήθος περίμεναν πότε θα φαννεί. Που και που το κριάρι φάνηκε και μόλις ζύγωσε κοντά, χωρίς ούτε καλά καλά να πάρει την ανάσα του το ζώο, τ’ αρπάζει ο σφάχτης, το σφίγγει ανάμεσα στα πόδια του και το παίρνει το κεφάλι. Η βιασύνη τούτη του σφάχτη που δεν καρτέρησε λίγο να ξεκουραστή το ζώο και μόνο του μετά να τραβήξει ίσια στην πέτρα και να γείρη το κεφάλι του, όπως γινότανε τ’ άλλα χρόνια, έγινε αιτία να μη ξαναρθή άλλο χρόνο το κριάρι. Οι χωριανοί κατάλαβαν πως κάκιωσε ο Αηλιάς με την συμπεριφορά του σφάχτη και συνέχισαν να σφάζουν ‘κει πάνω, δικά τους όμως αρνιά, σε ανάμνηση του κριαριού πούστελνε ο άγιος ανήμερα την χάρη του… Στα 1935 γινόταν ο δρόμος ανάμεσα στη Μηλιά και στο Θεραπειό. Όλη η πέτρα για το στρώσιμο του δρόμου κουβαλιόταν από τις Κόπετρες και τον Αηλιά. Βάζαν φουρνέλα κι ανατίναζαν τα βράχια και κατόπι τα θρυμμάτιζαν με βαριά σιδερένια σφυριά. Επικεφαλής σ’ αυτούς που ετοίμαζαν πέτρα για το δρόμο ήταν ένας αρμένος. Είδε στη κορφή τ’ Αηλιά τη μεγάλη πέτρα κι αμέσως παραγγέλνει στους εργάτες του να πάνε να την ανατινάξουν. Ανέβηκαν πάνω οι εργάτες με τον αρμένο κι άρχησαν όπως συνήθως ν’ ανοίγουν τρύπες με σιδερένιους λοστούς για να βάλλουν την δυναμίτιδα. Καθώς εργαζόταν αμέριμνοι μέρα μεσημέρι μέσα στο λιοπύρι, άκουσε ο αρμένος, καθαρά χτυπήματα καμπάνας. Λέει τότε στους εργάτες να σταματήσουν και ν’ αφουγκραστούν και κείνοι. Οι εργάτες όμως δεν άκουσαν τίποτα και συνέχισαν τη δουλειά τους. Στο μεταξύ η καμπάνα ακουγόταν όλο και πιο δυνατά. Δεν έμοιαζε νάναι του χωριού ούτε των άλλων χωριών γύρω. Κι άλλο, τι γύρευε μέρα μεσημέρι καμπάνα να χτυπά έτσι … Αφουγκράζεται ο Αρμένος καλλίτερα και κατάλαβε καθαρά τώρα πια πως η φωνή έβγαινε μεσ’ από τη γης, κάτω ακριβώς απ’ το βράχο. Σταυροκοπήθηκε. Είπε στους εργάτες και φύγανε. Από τότε μένει η πέτρα στον τόπο της σα νεροχελώνα που μυρίζεται τον αέρα κοιτάζοντας πέρα το χωριό!
    Ψηλά στην κορφή τ’ Αηλιά και δίπλα στο ομώνυμο ξωκκλήσι βρίσκεται μια μεγάλη πέτρα που από μακρυά φαίνεται σα νεροχελώνα να μυρίζεται στον αέρα και να κοιτάξει προς το χωριό. Λένε πως τα παλιά χρόνια γινόταν πανηγύρι εκεί ανήμερα τ’ Αηλιά. Μόλις τελείωνε τη λειτουργία ο παπάς - βρισκόταν κι εκκλησία παλιότερα κεί πάνω – έβγαινε όλος ο κόσμος να δει το κριάρι που ερχόταν τρεχάτο ίσα πάνω στην κορφή για να γείρει σε λίγο το κεφάλι του πάνω στη μεγάλη πέτρα περιμένοντας το σφάχτη. Οι σφάχτες ήταν πάντα απ’ το ίδιο σπίτι, που χρόνια τόσα αναλάβαιναν το σφάξιμο του κριαριού, γενιά προς γενιά. Αφού σφαζόταν το κριάρι μαγειρευόταν και μοιραζόταν σ’ όλους τους πανηγυριώτες. Ένα χρόνο όμως το κριάρι άργησε νάρθη. Η λειτουργία από ώρα είχε τελειώσει κι ο σφάχτης με τον παπά κι όλο το πλήθος περίμεναν πότε θα φαννεί. Που και που το κριάρι φάνηκε και μόλις ζύγωσε κοντά, χωρίς ούτε καλά καλά να πάρει την ανάσα του το ζώο, τ’ αρπάζει ο σφάχτης, το σφίγγει ανάμεσα στα πόδια του και το παίρνει το κεφάλι. Η βιασύνη τούτη του σφάχτη που δεν καρτέρησε λίγο να ξεκουραστή το ζώο και μόνο του μετά να τραβήξει ίσια στην πέτρα και να γείρη το κεφάλι του, όπως γινότανε τ’ άλλα χρόνια, έγινε αιτία να μη ξαναρθή άλλο χρόνο το κριάρι. Οι χωριανοί κατάλαβαν πως κάκιωσε ο Αηλιάς με την συμπεριφορά του σφάχτη και συνέχισαν να σφάζουν ‘κει πάνω, δικά τους όμως αρνιά, σε ανάμνηση του κριαριού πούστελνε ο άγιος ανήμερα την χάρη του… Στα 1935 γινόταν ο δρόμος ανάμεσα στη Μηλιά και στο Θεραπειό. Όλη η πέτρα για το στρώσιμο του δρόμου κουβαλιόταν από τις Κόπετρες και τον Αηλιά. Βάζαν φουρνέλα κι ανατίναζαν τα βράχια και κατόπι τα θρυμμάτιζαν με βαριά σιδερένια σφυριά. Επικεφαλής σ’ αυτούς που ετοίμαζαν πέτρα για το δρόμο ήταν ένας αρμένος. Είδε στη κορφή τ’ Αηλιά τη μεγάλη πέτρα κι αμέσως παραγγέλνει στους εργάτες του να πάνε να την ανατινάξουν. Ανέβηκαν πάνω οι εργάτες με τον αρμένο κι άρχησαν όπως συνήθως ν’ ανοίγουν τρύπες με σιδερένιους λοστούς για να βάλλουν την δυναμίτιδα. Καθώς εργαζόταν αμέριμνοι μέρα μεσημέρι μέσα στο λιοπύρι, άκουσε ο αρμένος, καθαρά χτυπήματα καμπάνας. Λέει τότε στους εργάτες να σταματήσουν και ν’ αφουγκραστούν και κείνοι. Οι εργάτες όμως δεν άκουσαν τίποτα και συνέχισαν τη δουλειά τους. Στο μεταξύ η καμπάνα ακουγόταν όλο και πιο δυνατά. Δεν έμοιαζε νάναι του χωριού ούτε των άλλων χωριών γύρω. Κι άλλο, τι γύρευε μέρα μεσημέρι καμπάνα να χτυπά έτσι … Αφουγκράζεται ο Αρμένος καλλίτερα και κατάλαβε καθαρά τώρα πια πως η φωνή έβγαινε μεσ’ από τη γης, κάτω ακριβώς απ’ το βράχο. Σταυροκοπήθηκε. Είπε στους εργάτες και φύγανε. Από τότε μένει η πέτρα στον τόπο της σα νεροχελώνα που μυρίζεται τον αέρα κοιτάζοντας πέρα το χωριό!
    Date
    1959
    Item type
    Folk Legend
    Creator
    Αναγνωστόπουλος, Δημ.
    Place
    Orestiáda
    Institution
    Academy of Athens
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Ο Τρύφωνς τρίφτ'τα κόκκαλα, η Παναγιά τα πλάθ'κι ου Συμιώνς τα σημειών?
    Ο Τρύφωνς τρίφτ'τα κόκκαλα, η Παναγιά τα πλάθ'κι ου Συμιώνς τα σημειών?
    Date
    1960
    Item type
    Proverb
    Creator
    Κουφός, Γεώργιος
    Place
    Orestiáda
    Institution
    Academy of Athens
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Ό,τι θυμούνται οι γεροντότεροι απ’ τοις παπούδες των, αρχή-αρχή ήρθαν και κατοίκησαν στο σημερινό χωριό Μηλιά εφτά οικογένειες. Ήρθαν απ’ το Τσιγγέλι τη σημερινή Νέα Γαλήνη, όπου ζούσαν ως πρόσφυγες ύστερα φαίνεται απ’ την καταστροφή που έπαθαν τα Παλιοχώρια. Κατά πάσα πιθανότητα οι εφτά αυτές οικογένειες που μέσ’ το χωριό κάθε μια τις πιάνει κι από έναν ολόκληρο συνοικισμό, ήρθαν γύρω στα 1920. Οι οικογένειες αυτές, οι Πατριαρχικές – ας τις πούμε έτσι του χωριού, που διατηρούν και σήμερα ακόμα τα παλιά τους επίθετα είναι οι Αποστολάκηδες, οι Πολυμενάδες, οι Γιατσάδες, οι Τσερμελήδες, οι Μπιλιάληδες κι άλλες δυο που ‘χάσαν με τον καιρό τα παλιά τους επίθετα και που σήμερα φαίνονται μ’ άλλα.
    Ό,τι θυμούνται οι γεροντότεροι απ’ τοις παπούδες των, αρχή-αρχή ήρθαν και κατοίκησαν στο σημερινό χωριό Μηλιά εφτά οικογένειες. Ήρθαν απ’ το Τσιγγέλι τη σημερινή Νέα Γαλήνη, όπου ζούσαν ως πρόσφυγες ύστερα φαίνεται απ’ την καταστροφή που έπαθαν τα Παλιοχώρια. Κατά πάσα πιθανότητα οι εφτά αυτές οικογένειες που μέσ’ το χωριό κάθε μια τις πιάνει κι από έναν ολόκληρο συνοικισμό, ήρθαν γύρω στα 1920. Οι οικογένειες αυτές, οι Πατριαρχικές – ας τις πούμε έτσι του χωριού, που διατηρούν και σήμερα ακόμα τα παλιά τους επίθετα είναι οι Αποστολάκηδες, οι Πολυμενάδες, οι Γιατσάδες, οι Τσερμελήδες, οι Μπιλιάληδες κι άλλες δυο που ‘χάσαν με τον καιρό τα παλιά τους επίθετα και που σήμερα φαίνονται μ’ άλλα.
    Date
    1959
    Item type
    Folk Legend
    Creator
    Αναγνωστόπουλος, Δημ.
    Place
    Orestiáda
    Institution
    Academy of Athens
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Μια παράδοση του χωριού λένε πως εδώ και πολλά χρόνια ήρθαν τρεις Φράγκοι με τ΄άλλογα – τότε Φράγκους έλεγαν και καθέναν που φορούσε φράγκικα ρούχα «στενά» όπως τα λέγαν – αλλού – και ζήτησαν ν’ αγοράσουν το χωράφι του Ντουρμπάλη περα στα Παλιοχώρια. Ο νοικοκύρης δεν τόδωσε. Αυτοί όμως επέμειναν κι έπεσαν στα παρακάλια να τους επιτρέψει να βοσκήσουν τουλάχιστο τ’ άλογά τους το κριθάρι, που τόχε σπαρμένο, όσες μέρες θα κάθιζαν εδώ κι όσα γρόσια ζητήσει θα του τα δώσουν διπλά. Έτσι κι έγινε. Οι Φράγκοι στήσαν και τα τσαντήρια τους μέσ’ το χωράφι και κάθισαν μερικές μέρες εκεί. Ύστερα έφυγαν βράδυ χωρίς να τους πάρει κανένας είδηση και μήτε ξαναφάνηκαν.
    Μια παράδοση του χωριού λένε πως εδώ και πολλά χρόνια ήρθαν τρεις Φράγκοι με τ΄άλλογα – τότε Φράγκους έλεγαν και καθέναν που φορούσε φράγκικα ρούχα «στενά» όπως τα λέγαν – αλλού – και ζήτησαν ν’ αγοράσουν το χωράφι του Ντουρμπάλη περα στα Παλιοχώρια. Ο νοικοκύρης δεν τόδωσε. Αυτοί όμως επέμειναν κι έπεσαν στα παρακάλια να τους επιτρέψει να βοσκήσουν τουλάχιστο τ’ άλογά τους το κριθάρι, που τόχε σπαρμένο, όσες μέρες θα κάθιζαν εδώ κι όσα γρόσια ζητήσει θα του τα δώσουν διπλά. Έτσι κι έγινε. Οι Φράγκοι στήσαν και τα τσαντήρια τους μέσ’ το χωράφι και κάθισαν μερικές μέρες εκεί. Ύστερα έφυγαν βράδυ χωρίς να τους πάρει κανένας είδηση και μήτε ξαναφάνηκαν.
    Date
    1959
    Item type
    Folk Legend
    Creator
    Αναγνωστόπουλος, Δημ.
    Place
    Orestiáda
    Institution
    Academy of Athens
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Ο κ. Παναγιώτης Μυρμιλιάγγος μας πληροφορεί μια άγνωστη άποψη του ιστορικού της ονομασίας του χωριού που έγινε μετά την απελευθέρωση. Θυμάται, ένα πρωΐ στα 1920, παίζοντας μ’ άλλα παιδιά του χωριού στο δρόμο, δυο Έλληνες αξιωματικοί και τρεις πολίτες ξένοι, κάρφωναν στη μυγδαλιά που βρίσκεται πάνω στο δρόμο στο έμπα του χωριού, πίσω απ’ το σπίτι του Κίρκου Γιάτσου, ένα χαρτί όπου με μελανί μολύβι και κεφαλαία ήταν γραμμένη μια λέξη: ΜΗΛΙΑ. Η περιέργεια των μικρών κινήθηκε και πλησίασαν στη μυγδαλιά κι άρχισαν να συλλαβίζουν το χαρτί. Τότε ένας αξιωματικός τα χάϊδεψε και τα είπε: - Το χωριό σας το είπαμε ΜΗΛΙΑ και σας το λέω να το ξέρτε, γιατί είναι το μόνο χωριό μέσα στην περιφέρεια που έμεινε απάτητο απ’ τους Βούλγαρους κομιτατζήδες, σαν μια μηλιά φορτωμένη με μήλα και απείραχτη. Ίσως η συμβολική τούτη ονομασία του χωριού που δόθηκε όπως την εξήγησε ο αξιωματικός, νάναι παρμένη από ένα δημοτικό μας τραγουδάκι, που τόσο πολύ τραγουδιώταν ‘κείνα τα χρόνια. Μηλίτσα που ‘σουν στο γκρεμό με μήλα φορτωμένη…
    Ο κ. Παναγιώτης Μυρμιλιάγγος μας πληροφορεί μια άγνωστη άποψη του ιστορικού της ονομασίας του χωριού που έγινε μετά την απελευθέρωση. Θυμάται, ένα πρωΐ στα 1920, παίζοντας μ’ άλλα παιδιά του χωριού στο δρόμο, δυο Έλληνες αξιωματικοί και τρεις πολίτες ξένοι, κάρφωναν στη μυγδαλιά που βρίσκεται πάνω στο δρόμο στο έμπα του χωριού, πίσω απ’ το σπίτι του Κίρκου Γιάτσου, ένα χαρτί όπου με μελανί μολύβι και κεφαλαία ήταν γραμμένη μια λέξη: ΜΗΛΙΑ. Η περιέργεια των μικρών κινήθηκε και πλησίασαν στη μυγδαλιά κι άρχισαν να συλλαβίζουν το χαρτί. Τότε ένας αξιωματικός τα χάϊδεψε και τα είπε: - Το χωριό σας το είπαμε ΜΗΛΙΑ και σας το λέω να το ξέρτε, γιατί είναι το μόνο χωριό μέσα στην περιφέρεια που έμεινε απάτητο απ’ τους Βούλγαρους κομιτατζήδες, σαν μια μηλιά φορτωμένη με μήλα και απείραχτη. Ίσως η συμβολική τούτη ονομασία του χωριού που δόθηκε όπως την εξήγησε ο αξιωματικός, νάναι παρμένη από ένα δημοτικό μας τραγουδάκι, που τόσο πολύ τραγουδιώταν ‘κείνα τα χρόνια. Μηλίτσα που ‘σουν στο γκρεμό με μήλα φορτωμένη…
    Date
    1959
    Item type
    Folk Legend
    Creator
    Αναγνωστόπουλος, Δημ.
    Place
    Orestiáda
    Institution
    Academy of Athens
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Η ιστορία που διηγηθήκαμε (Ανήμερα το Πάσχα όλο το χωριό απολείτουργα πήρε τα βιολιά και βγήκε στο πλατύ τ’ αλώνι να γλεντήση τη χαρά της ημέρας. Στο χορό πλέκεται η όμορφη παπαδοπούλα μαζί με τους νέους και νέες του χωριού. Τρεις γενίτσαροι αρπάζουνε τη παπαδοπούλα και φεύγουν. Ο παπάς αφήνει το διάβασμα του ευαγγελίου, ζώνεται τ’ άρματά του και τους κυνηγά. Χυμάει με λύσσα και τον αφανισμό στον πρώτο φέρνει απ’ αυτούς. Μα ήταν τρεις και τόνε ρίξανε. Μαζί του πήγε και η παπαδοπούλα που βαρέθηκε στη συμπλοκή. Βλ. σελ. 55 – 56 λεπτομέρειες), γίνηκε πριν από 400 χρόνια στο Φρέμι, ή Φιρίγγιο. Στο μέρος που έπεσε ο παπάς και θάφτηκε, δώθηκε τ’ όνομα «Παπάζ Μεζερί» που πάει να πη «παπαδίσιο μνήμα». Για το χωριό υπάρχει ετούτη η πληροφορία. Μαζί με τον παπά του πέθανε και το χωριό. Στη θέση του σήμερα θα βρης κομμάτια από τούβλα σπασμένα και ριχμένα δώθε, κείθε. Είν’ ένας θλιβερός μάρτυρας μιας διαλυμένης παρουσίας.
    Η ιστορία που διηγηθήκαμε (Ανήμερα το Πάσχα όλο το χωριό απολείτουργα πήρε τα βιολιά και βγήκε στο πλατύ τ’ αλώνι να γλεντήση τη χαρά της ημέρας. Στο χορό πλέκεται η όμορφη παπαδοπούλα μαζί με τους νέους και νέες του χωριού. Τρεις γενίτσαροι αρπάζουνε τη παπαδοπούλα και φεύγουν. Ο παπάς αφήνει το διάβασμα του ευαγγελίου, ζώνεται τ’ άρματά του και τους κυνηγά. Χυμάει με λύσσα και τον αφανισμό στον πρώτο φέρνει απ’ αυτούς. Μα ήταν τρεις και τόνε ρίξανε. Μαζί του πήγε και η παπαδοπούλα που βαρέθηκε στη συμπλοκή. Βλ. σελ. 55 – 56 λεπτομέρειες), γίνηκε πριν από 400 χρόνια στο Φρέμι, ή Φιρίγγιο. Στο μέρος που έπεσε ο παπάς και θάφτηκε, δώθηκε τ’ όνομα «Παπάζ Μεζερί» που πάει να πη «παπαδίσιο μνήμα». Για το χωριό υπάρχει ετούτη η πληροφορία. Μαζί με τον παπά του πέθανε και το χωριό. Στη θέση του σήμερα θα βρης κομμάτια από τούβλα σπασμένα και ριχμένα δώθε, κείθε. Είν’ ένας θλιβερός μάρτυρας μιας διαλυμένης παρουσίας.
    Date
    1959
    Item type
    Folk Legend
    Creator
    Μαυριώτης, Αυγερινός
    Place
    Orestiáda
    Institution
    Academy of Athens
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Μια φορά κι έναν καιρό ένας πατέρας είχε τέσσερα κορίτσια και τον κάλεσαν να πάει στο στρατό.Αυτός τότες άρχεψε να κλαίει. Πηγαίνει το μεγαλύτερο κορίτσι και του λέει : Τι κλαίς πατέρα ; Τι να μη κλάψω κόρη μου θα πάω στο στρατό! Θα πάς πατέρα,χρέος σου είναι.Πηγαίνει και η δεύτερη και η Τρίτη πάλι τα ίδια τον είπαν.Πηγαίνει και η τέταρτη και του λέει. – Τι κλαίς πατέρα ; -Να με καλούν στο στρατό! –Ά μην κλαίς πατέρα θα πάω κι εγώ. –Μα πώς θα πάς εσύ κορίτσι πράμμα. – Εγώ θα πάω,ξαναλέει η μικρότερη. Βάζει παντελόνια,κόβει τα μαλλιά της κι έφυγε και γράφτηκε Θόδωρης. Την έλεγαν Θοδώρα! Εκανε δύο χρόνια στο στρατό κανένας δεν την κατάλαβε που ήτανε κορίτσι. Όταν απολύθηκε ανέβηκε στ’άλογο και φώναξε η φοράδα : Θοδώρα πήγα,Θόδωρος φεύγω! Τότε ένα στρατιώτης ‘αρχισε να την κηνυγά για να την πάρη. Αυτή δεν ήθελεν όμως να τον πάρει για να μη προσβάλει τον πατέρα της. Μα αυτός μπόρεσε και την πήρε και την πήγε σπίτι του. Δώδεκα χρόνια την είχε μα αυτή δεν του μιλούσε γιατί δεν την άφισε να πάει στον πατέρα της! Όλοι τότε είπαν πως είναι βουβιά. Τότες αυτός πήρε άλλη γυναίκα. Όταν πάν στην εκκλησιά να σταφανωθούν έδουσαν σ’όλοι κεριά,έδουσαν και στη βουβιά. Κάηκε το κερί της και η νύφη κάτω από τα στέφανα μίλησε : Το χέρι της θα καεί και η βουβιά το κερί της δεν το σβάει. Τότε η βουβιά είπε : Ού! Μαρή εγώ δώδεκα χρόνια βάσταξα και δε μίλησα κι αυτή μια ώρα δε μπόρεσε να κάνει.Θεέ μου κάνε μου πουλί να πετώ και να τραγουδώ της νύφης το τραγούδι : είπε η βουβιά. Κι τότες έγινε πουλί. Κι ο άντρας της απ’τον καημό του έριξε το μαχαίρι και την έκουψε τη γούνα και τώρα είναι σαν ψαλίδι η ουρά της και τραγουδεί της νύφης το τραγούδι. Όποιος το κατάλαβε ας πεί τι πουλί είναι…
    Μια φορά κι έναν καιρό ένας πατέρας είχε τέσσερα κορίτσια και τον κάλεσαν να πάει στο στρατό.Αυτός τότες άρχεψε να κλαίει. Πηγαίνει το μεγαλύτερο κορίτσι και του λέει : Τι κλαίς πατέρα ; Τι να μη κλάψω κόρη μου θα πάω στο στρατό! Θα πάς πατέρα,χρέος σου είναι.Πηγαίνει και η δεύτερη και η Τρίτη πάλι τα ίδια τον είπαν.Πηγαίνει και η τέταρτη και του λέει. – Τι κλαίς πατέρα ; -Να με καλούν στο στρατό! –Ά μην κλαίς πατέρα θα πάω κι εγώ. –Μα πώς θα πάς εσύ κορίτσι πράμμα. – Εγώ θα πάω,ξαναλέει η μικρότερη. Βάζει παντελόνια,κόβει τα μαλλιά της κι έφυγε και γράφτηκε Θόδωρης. Την έλεγαν Θοδώρα! Εκανε δύο χρόνια στο στρατό κανένας δεν την κατάλαβε που ήτανε κορίτσι. Όταν απολύθηκε ανέβηκε στ’άλογο και φώναξε η φοράδα : Θοδώρα πήγα,Θόδωρος φεύγω! Τότε ένα στρατιώτης ‘αρχισε να την κηνυγά για να την πάρη. Αυτή δεν ήθελεν όμως να τον πάρει για να μη προσβάλει τον πατέρα της. Μα αυτός μπόρεσε και την πήρε και την πήγε σπίτι του. Δώδεκα χρόνια την είχε μα αυτή δεν του μιλούσε γιατί δεν την άφισε να πάει στον πατέρα της! Όλοι τότε είπαν πως είναι βουβιά. Τότες αυτός πήρε άλλη γυναίκα. Όταν πάν στην εκκλησιά να σταφανωθούν έδουσαν σ’όλοι κεριά,έδουσαν και στη βουβιά. Κάηκε το κερί της και η νύφη κάτω από τα στέφανα μίλησε : Το χέρι της θα καεί και η βουβιά το κερί της δεν το σβάει. Τότε η βουβιά είπε : Ού! Μαρή εγώ δώδεκα χρόνια βάσταξα και δε μίλησα κι αυτή μια ώρα δε μπόρεσε να κάνει.Θεέ μου κάνε μου πουλί να πετώ και να τραγουδώ της νύφης το τραγούδι : είπε η βουβιά. Κι τότες έγινε πουλί. Κι ο άντρας της απ’τον καημό του έριξε το μαχαίρι και την έκουψε τη γούνα και τώρα είναι σαν ψαλίδι η ουρά της και τραγουδεί της νύφης το τραγούδι. Όποιος το κατάλαβε ας πεί τι πουλί είναι…
    Date
    1959
    Item type
    Folk Legend
    Creator
    Αναγνωστόπουλος, Δημ.
    Place
    Orestiáda
    Institution
    Academy of Athens
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Μα σα σούρθη ένα κακό μέτρα άλλα εφτά
    Μα σα σούρθη ένα κακό μέτρα άλλα εφτά
    Date
    1959
    Item type
    Proverb
    Creator
    Αναγνωστόπουλος, Δημ.
    Place
    Orestiáda
    Institution
    Academy of Athens
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Apron (Sarakatsani, Thace)
    Apron (Sarakatsani, Thace)
    Date
    1979
    Creator
    Άγνωστος δημιουργός
    Place
    Orestiáda
    Institution
    Fοlklife and Ethnological Museum of Macedonia-Thrace
    basic type logo 1 JPEG
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 3.0 GR
    Costumes, Metaxades Thrace
    Costumes, Metaxades Thrace
    Date
    1979
    Item type
    Costume (mode of fashion)
    Creator
    Άγνωστος δημιουργός
    Place
    Orestiáda
    Institution
    Fοlklife and Ethnological Museum of Macedonia-Thrace
    basic type logo 1 JPEG
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 3.0 GR
    Costumes, Evros, Thrace
    Costumes, Evros, Thrace
    Date
    1979
    Item type
    Costume (mode of fashion)
    Creator
    Άγνωστος δημιουργός
    Place
    Orestiáda
    Institution
    Fοlklife and Ethnological Museum of Macedonia-Thrace
    basic type logo 1 JPEG
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 3.0 GR
    Costumes, Metaxades Thrace
    Costumes, Metaxades Thrace
    Date
    1979
    Item type
    Costume (mode of fashion)
    Creator
    Άγνωστος δημιουργός
    Place
    Orestiáda
    Institution
    Fοlklife and Ethnological Museum of Macedonia-Thrace
    basic type logo 1 JPEG
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 3.0 GR
    Female costume, Sarakatsani Thrace
    Female costume, Sarakatsani Thrace
    Date
    1979
    Item type
    Costume (mode of fashion)
    Creator
    Άγνωστος δημιουργός
    Place
    Orestiáda
    Institution
    Fοlklife and Ethnological Museum of Macedonia-Thrace
    basic type logo 1 JPEG
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 3.0 GR
    Άποψη του Καρά Αγάτς στον Κεράτιο κόλπο.
    Άποψη του Καρά Αγάτς στον Κεράτιο κόλπο.
    Date
    1819
    Item type
    Illustration (layout features)
    Place
    Orestiáda
    Institution
    Aikaterini Laskaridis Foundation
    basic type logo 1 JPEG
    RDF
    |
    CC BY-NC 4.0
    Υποκατάστημα Εθνικής Τράπεζας στην Ορεστιάδα
    Υποκατάστημα Εθνικής Τράπεζας στην Ορεστιάδα
    Date
    1963
    Item type
    Study
    Creator
    Βαλσαμάκης, Νίκος
    Place
    Orestiáda
    Institution
    Academy of Athens
    basic type logo 6 PDF basic type logo 1 JPEG
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Τσεβρές
    Τσεβρές
    Item type
    Household accessories
    Place
    Orestiáda
    Institution
    Academy of Athens
    basic type logo 1 JPEG
    RDF
    |
    CC BY-NC-SA 4.0
    Τσεβρές
    Τσεβρές
    Item type
    Household accessories
    Place
    Orestiáda
    Institution
    Academy of Athens
    basic type logo 1 JPEG
    RDF
    |
    CC BY-NC-SA 4.0
    Στα ελληνικοτουρκικά σύνορα, 8 χιλιόμ. Μακριά από την Ανδριανούπολη. Η λαϊκή παράδοση λέει ότι το χωριό είναι παλιό, παλιότερο από την Ανδριανούπολη. Λεγόταν  τσερέκιοϊ (Τεταρτοχώρι). Είχε πέσει επιδημία και από τον πληθυσμό έμεινε το ¼ και το είπαν τσερέκιοϊ. Το όνομα Κατσανιές επήρε από το χώμα το καστανόχωμα. Το 1912 οι Τούρκοι έκαψαν ολόκληρο το χωριό. Οι κάτοικοι σκόρπισαν στην Αλεξανδρούπολη και στο Ορτάκιοϊ. Μετά έξι μήνες ξαναγύρισαν και αποδεκατίσθηκαν πάλι το 1913 από επιδημία.
    Στα ελληνικοτουρκικά σύνορα, 8 χιλιόμ. Μακριά από την Ανδριανούπολη. Η λαϊκή παράδοση λέει ότι το χωριό είναι παλιό, παλιότερο από την Ανδριανούπολη. Λεγόταν τσερέκιοϊ (Τεταρτοχώρι). Είχε πέσει επιδημία και από τον πληθυσμό έμεινε το ¼ και το είπαν τσερέκιοϊ. Το όνομα Κατσανιές επήρε από το χώμα το καστανόχωμα. Το 1912 οι Τούρκοι έκαψαν ολόκληρο το χωριό. Οι κάτοικοι σκόρπισαν στην Αλεξανδρούπολη και στο Ορτάκιοϊ. Μετά έξι μήνες ξαναγύρισαν και αποδεκατίσθηκαν πάλι το 1913 από επιδημία.
    Date
    1960
    Item type
    Folk Legend
    Creator
    Καρακάσης, Σταύρος, Πετρόπουλος, Δ.
    Place
    Orestiáda, Kastanies
    Institution
    Academy of Athens
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Πρόσφυγες από την Παλιά Βύσσα περί τα τέσσερα χιλιόμετρα ανατολικά από την Νέα Βύσσα. Η παλιά Βύσσα ωνομαζόταν Βοσνοχώρι (τουρκ. Βοσνάκιοϊ). Η παράδοση λέγει ότι η Βύσσα ήταν σε ένα υψωματάκι, τρία χιλιόμετρα δυτικά από την Παλιά Βύσσα. Τούρκοι στρατιώτες από τη Βοσνία κατείχαν το Βουνοχώρι, δηλαδή την Παλιά Βύσσα, και όταν εκείνοι έφυγαν, επήγαν Έλληνες και κατοίκησαν εκεί. Το όνομα Βύσσα εδόθη μετά το 1922 που έγιναν μετονομασίες από επιτροπές.
    Πρόσφυγες από την Παλιά Βύσσα περί τα τέσσερα χιλιόμετρα ανατολικά από την Νέα Βύσσα. Η παλιά Βύσσα ωνομαζόταν Βοσνοχώρι (τουρκ. Βοσνάκιοϊ). Η παράδοση λέγει ότι η Βύσσα ήταν σε ένα υψωματάκι, τρία χιλιόμετρα δυτικά από την Παλιά Βύσσα. Τούρκοι στρατιώτες από τη Βοσνία κατείχαν το Βουνοχώρι, δηλαδή την Παλιά Βύσσα, και όταν εκείνοι έφυγαν, επήγαν Έλληνες και κατοίκησαν εκεί. Το όνομα Βύσσα εδόθη μετά το 1922 που έγιναν μετονομασίες από επιτροπές.
    Date
    1960
    Item type
    Folk Legend
    Creator
    Καρακάσης, Σταύρος, Πετρόπουλος, Δ.
    Place
    Néa Výssa, Orestiáda
    Institution
    Academy of Athens
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Ο Ναστούλης Παναγιώτης έχτισε σπίτι κοντά στην εκκλησία και του πέθαιναν τα παιδιά. Ο κόσμος έλεγε “το ταλασίμ τα πνίγει”. Επίστευαν οτι αυτό γινόταν από τον ήσκιο των παλαιών δένδρων ή από τα μνήματα που ήσαν κοντά.
    Ο Ναστούλης Παναγιώτης έχτισε σπίτι κοντά στην εκκλησία και του πέθαιναν τα παιδιά. Ο κόσμος έλεγε “το ταλασίμ τα πνίγει”. Επίστευαν οτι αυτό γινόταν από τον ήσκιο των παλαιών δένδρων ή από τα μνήματα που ήσαν κοντά.
    Date
    1960
    Item type
    Folk Legend
    Creator
    Καρακάσης, Σταύρος, Πετρόπουλος, Δ.
    Place
    Néa Výssa, Orestiáda
    Institution
    Academy of Athens
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Του Αγίου Συμεών (3 Φλεβάρη) από βραδύς την παραμονή έπρεπε να ετοιμασθή το φαγητό, το ψωμί να κοπή σε φέτες, τα ξύλα να κοπούν και όλες οι εργασίες να γίνουν, γιατί την ημέρα της γιορτής απαγορευόταν αυστηρότατα καθέ εργασία. Αν κανείς εργαζόταν υπήρχε ο κίνδυνος έγκυα γυναίκα του σπιτιού ή έγκυο ζώο να γεννήση σημαδεμένο. Πολλά παραδείγματα έχουν στο χωριό. Κάποτε άλεσαν γιαρμά (τροφή των ζώων) του Αγίου Συμεών και έδωσαν στην κλώσσα και όλα τα πουλιά εβγήκαν τρελλά.
    Του Αγίου Συμεών (3 Φλεβάρη) από βραδύς την παραμονή έπρεπε να ετοιμασθή το φαγητό, το ψωμί να κοπή σε φέτες, τα ξύλα να κοπούν και όλες οι εργασίες να γίνουν, γιατί την ημέρα της γιορτής απαγορευόταν αυστηρότατα καθέ εργασία. Αν κανείς εργαζόταν υπήρχε ο κίνδυνος έγκυα γυναίκα του σπιτιού ή έγκυο ζώο να γεννήση σημαδεμένο. Πολλά παραδείγματα έχουν στο χωριό. Κάποτε άλεσαν γιαρμά (τροφή των ζώων) του Αγίου Συμεών και έδωσαν στην κλώσσα και όλα τα πουλιά εβγήκαν τρελλά.
    Date
    1960
    Item type
    Folk Legend
    Creator
    Καρακάσης, Σταύρος, Πετρόπουλος, Δ.
    Place
    Néa Výssa, Orestiáda
    Institution
    Academy of Athens
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Φαναρούδ'= φάντασμα. Άμα σ' ένα τόπο έχει χρήματα χωμένα στη γη, γινόνταν “γησκωμένης” και έβγαινε έξω και γύριζε σα φως στον αέρα. Αυτό λεγόταν “φαναρούδ'”.
    Φαναρούδ'= φάντασμα. Άμα σ' ένα τόπο έχει χρήματα χωμένα στη γη, γινόνταν “γησκωμένης” και έβγαινε έξω και γύριζε σα φως στον αέρα. Αυτό λεγόταν “φαναρούδ'”.
    Date
    1960
    Item type
    Folk Legend
    Creator
    Καρακάσης, Σταύρος, Πετρόπουλος, Δ.
    Place
    Néa Výssa, Orestiáda
    Institution
    Academy of Athens
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Female costume, Orestiada Thrace
    Female costume, Orestiada Thrace
    Date
    1979
    Item type
    Costume (mode of fashion)
    Creator
    Άγνωστος δημιουργός
    Place
    Orestiáda, Thessaloniki
    Institution
    Fοlklife and Ethnological Museum of Macedonia-Thrace
    basic type logo 1 JPEG
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 3.0 GR
    Lyceum Club of Women from Orestiada with costumes from Metaxades of Thrace
    Lyceum Club of Women from Orestiada with costumes from Metaxades of Thrace
    Date
    2018
    Item type
    Photo
    Creator
    Καρολίδης, Δημήτρης -- Φωτογράφος
    Place
    Véroia, Orestiáda
    Institution
    Veria Central Public Library
    basic type logo 15 JPEG
    RDF
    |
    CC BY 4.0
    ΚΑΡΑ-ΑΓΑΤΣ
    ΚΑΡΑ-ΑΓΑΤΣ
    Item type
    Map
    Place
    Orestiáda, Athens
    Institution
    Hellenic Literary and Historical Archive - Cultural Foundation of the National Bank Of Greece
    basic type logo 1 JPEG
    RDF
    |
    CC BY 4.0
    Η κόρη του παντοπώλου
    Η κόρη του παντοπώλου
    Date
    1997
    Item type
    Play, Program
    Creator
    ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής
    Place
    Orestiáda, Komotini, Sápes, Féres, Souflí, Alexandroupoli
    Institution
    Municipality of Komotini
    basic type logo 1 JPEG
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Μιας πεντάρας νιάτα
    Μιας πεντάρας νιάτα
    Date
    1986
    Item type
    Play, Program
    Creator
    ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής
    Place
    Xánthi, Didymóteicho, Orestiáda, Komotini, Féres, Souflí, Alexandroupoli
    Institution
    Municipality of Komotini
    basic type logo 1 JPEG
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Χειμωνιάτικο παραμύθι
    Χειμωνιάτικο παραμύθι
    Date
    1999
    Item type
    Play, Program
    Creator
    ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής
    Place
    Xánthi, Orestiáda, Drama, Komotini, Alexandroupoli
    Institution
    Municipality of Komotini
    basic type logo 1 JPEG
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Το φιντανάκι
    Το φιντανάκι
    Date
    1987
    Item type
    Play, Program
    Creator
    ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής
    Place
    Xánthi, Orestiáda, Komotini, Féres, Chrysoupoli, Kavala
    Institution
    Municipality of Komotini
    basic type logo 1 JPEG
    RDF
    |
    CC BY-NC-ND 4.0 GR

      Searchculture.gr EKT Aggregation EKT eContent
      • Follow EKT

      Contact | Privacy Policy | Terms of use | Copyright Notice

      ©2025 National Documentation Centre
      license: cc-by-sa

      <s:message code='alt_ministry'/>