SearchCulture.gr | Πάργα (Ευρώπη ▶ Ελλάδα ▶ Περιφέρεια Ηπείρου ▶ Νομός Πρέβεζας )

Ευρώπη ▶ Ελλάδα ▶ Περιφέρεια Ηπείρου ▶ Νομός Πρέβεζας
Πάργα

Parga | Parga, Nomós Prevézis | Πάργα, Νομός Πρέβεζας | Πάργα Πρέβεζας

Ανακαλύψτε 381 τεκμήρια που σχετίζονται με αυτήν την τοποθεσία

1 - 30 από 381 τεκμήρια

Χάρτης Πλέγμα

Ταξινόμηση

ΤΣΟΚΟΣ Διονύσης (1820-1862) “Βάρκα Ελλήνων”

Τύπος τεκμηρίου: Έργο ζωγραφικής
Δημιουργός: ΤΣΟΚΟΣ Διονύσης (1820-1862)
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ίδρυμα Ευαγγέλου Αβέρωφ-Τοσίτσα

Όστρακα

Χρονολόγηση: 1600 - 1000 π.Χ.
Ιστορική περίοδος: Υστεροελλαδική περίοδος
Τύπος τεκμηρίου: Όστρακο, Αρχαιολογικό αντικείμενο
Δημιουργός: Άγνωστος δημιουργός
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία

Θολωτός τάφος

Τύπος τεκμηρίου: Αρχιτεκτονικό μέλος, Αρχαιολογικό αντικείμενο
Δημιουργός: Άγνωστος δημιουργός
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία

Θολωτός τάφος

Τύπος τεκμηρίου: Σχέδιο
Δημιουργός: Άγνωστος δημιουργός
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία

Χαλκή αιχμή δόρατος

Τύπος τεκμηρίου: Όπλο
Δημιουργός: Άγνωστος δημιουργός
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία

Η Πάργα ήτοι μονογραφία αυτής από της κτήσεως μέχρι της παρά των Άγγλων πωλήσεως της εις τους Τούρκους

Χρονολόγηση: 1861
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας

Ηπειρώτισσα από την Πάργα

Τύπος τεκμηρίου: Έργο ζωγραφικής
Δημιουργός: Χέλμης Περικλής
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου

Η φυγή από την Πάργα

Χρονολόγηση: 1847
Τύπος τεκμηρίου: Έργο ζωγραφικής
Δημιουργός: Τσόκος Διονύσιος
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου

Οι γκρεμισμένοι μύλοι, οι χείμαρροι, τα ακατοίκητα μέρη, τα νεκροταφεία. Ειδικώτερα δε στο Μονολίθι: Στους Γιαννάδες, στο κλήμα, στα παλιοδιόφυρα. Στην Πλατανούσα: Στον Γκλάδετσο, στους καβούρους, στη Σκάλα του βουνού, στο Χροστάσι. Στη Δαφνωτή: Στη Βρύση μεγάλη και στην Καρυδέα. Στη Ράχη του Γώγου, στο Βλεσίδι, στην κλεισούρα.

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Κάποιος παρετηρήθη από τους Παλιοχωρίτες, οτι κατέστρεφε με τα ζώα του την περιουσίαν του μοναστηριού, όταν το μοναστήρι διαλύθηκε. Αυτός ηρνείτο. Τη στιγμήν εκείνην είδαν όλοι μια γίδα δική του, να τρώη ένα κλίμα και του είπαν : “να η γίδα σου τρώει το κλήμα”. Αυτός απάντησε : Αν ο Άγιος δεν είναι άξιος να φυλάξη τ' αμπέλια του τότε τι κάθεται εκεί πέρα!” Αμέσως η γίδα γύρισε ανάποδα και τα κερατά της χώθηκαν μέσα στο χώμα.

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Κατά την τελευταίαν του περιοδείαν, πέρασε και έμεινε δυό ημέρες στην Πλατανούσσα. Εστάθμευσεν και εδίδαξεν εις τον Άγιον Δημήτριον Πλανούσσης. Κατά την παράδοσιν εδίδααξεν εκεί, περίπου τα ακόλουθα : - « Αδέρφια μου θα δεθή ο κόσμος μ’ ένα σύρμα. Θα πετάξουν άνθρωποι στον αέρα. Θα γίνουν πάλι κι αλλού Σόδομα και Γόμορα. Θα φάη αδερφός τον αδερφό και τα παιδιά τη μάνα. Θα περπατήσουν οι άνθρωποι με ξυλοτσάρουχα. Τότε θα έρθη και το τέλος μας. Αν πιαστούν από τα κεφάλια εσείς εδώ να μην φοβηθήτε καθόλου. Αν πιαστούν όμως από τα πόδια, τότε σ’ όσον τόπο βλέπεται, θα σωθούν μόνον δυό που θ’ ανεβούν στις «Σκούλες». (Τοποθεσία της Πλατανούσσης επί του Ξεροβουνίου). Αυτοί για να βρούν άνθρωπο να καλημερίσουν θα περπατήσουν μέρες. Απ’ όπου όμως κι αν πιαστούν εσείς να περπατάτε πάντα προς την Ανατολή. Τότε, που θα πιαστούν, αλοίμονο στα διάβατα, τις μικρομάνες και τις μεγάλες χώρες. Εσάς θα σας σκλαβώσουν άνθρωποι αλλόκοτοι με ένα κέρατο στη μπάλα τους. Γύρω στην Πόλι θα γίνη ο μεγάλος χαλασμός, θα κολυμπήση στο αίμα δαμάλι πενταΐτικο. Από δώ λίγοι θα πάνε ως εκεί, γιατί ο πόλεμος θα τελειώση απότομα. Την Πόλη θα την κυριέψουν άλλοι και θα τη δώσουν στον εξαδάχτυλο Κωνσταντίνο. Μετά από τον χαλασμό, αδέρφια μου, όσοι θα ζήσουν θα τρώνε με ασημένια κουτάλια. Όταν χάνεται κανένας να μην φοράτε μαύρα γιατί ο Θεός δεν θέλει να είμαστε σαν τα κοράκια. Εις το τέλος της διδασκαλίας του ρώτησε : - Ποιος θέλει να πεθάνει αύριο πρωί να πάη στον Παράδεισο; - Εγώ (αποκρίθηκε κάποιος από τους συγκεντρωθέντας) –Με την ευχή μου, του λέει ο Άγιος. Την επόμενη μέρα πέθανε πράγματι ο άνθρωπος εκείνος. Παρόμοιον θαύμα λένε, ότι έγινε και στο χωριό Ράμια Άρτης. Το πλήθος πριν την αναχώρηση του φίλησε το χέρι κι αυτός έδιδε σε όλους, χωρίς να έχη τίποτε πάνω στο γαϊδουράκη του, από ένα δώρο ανάλογο της ηλικίας των. Στους γέρους και τις γριές κομπολόγια, στις νέες ζωνάρια και στους νέους άσπρα μαντηλάκια. Η μακαρίτισσα η γιαγιά μου Αικατερίνη Γ. Γεωργουλά, από την οποίαν άκουσα τα ως άνω, μου έλεγε ότι ενεθυμείτο την ζώνην την οποίαν ο «Άγιος» είχε δώσει στη προγιαγιά μου. Το Βράδυ ο «Άγιος» διανυκτέρευσε εις τον συνοικισμόν «Στέρα» της Πλατανούσσης, στην οικογένεια των Αναγνωσταίων

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Όταν σταυρώθηκε ο Χριστός του βάλανε πέντε καρφιά. Τότε πέρασε κοντά στο Σταυρό Του ένας τζιομπάνος, είδε τον Χριστό και «πόνεσε πολύ η ψυχή του». Με τρόπο έρριξε «την κλίτσα του και τράβηξε ένα καρφί εκείνο που βρισκότανε στην κοιλιά του. Τράβηξε και ένα από τα πόδια του. Ο Χριστός ευχαριστήθηκε πολύ και τον ευλόγησε.

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Το μοναστήριον ήτο κτισμένον εκεί όπου ευρίσκεται σήμερον ο ναός του αγίου Νικολάου Καρυδέας. Ήτο πλουσιώτατον και είχε μετόχιον την Θεοτόκον Πλατανούσσης. Το μοναστήριον τούτο ήτο «θαυματουργόν» και είχε μεγάλην κινητήν και ακίνητον περιουσίαν. Τα πολυάριθμα κοπάδια του έβοσκαν εις θέσιν «Ζιάκα» της Πλατανούσσης. Στο μοναστήριον ζούσαν (40) καλόγηροι και (40) καλόγριες, οι οποίες κατήγοντο εκ της περιφέρειας. Το γάλα εκ του «Λάκκού της Ζιάκας» έφτανε στην θέσιν «κλεισούρα» της καρυδέας, δι υπογείου αγωγού. Δια του αγωγού τούτου συνεννοούντο οι τσομπάνηδες και ο επί κεφαλής αυτών μοναχός μετά του μοναστηριού. Κάποτε λιάπηδες κλέφτες πήραν τα απρόβατα του μοναστηριού και εφόνευσαν τους «τσιομπάνους». Όταν ήρθε η σειρά του καλογήρου, αυτός τους παρακάλεσε να του επιτρέψουν ν’ ανέβη πάνω στη ράχη «ν’ αγνατέψη»(να παρατηρήση) το μοναστήριον με το «κιάλι» (διόπτρα) και να τραγουδήση με τον «τζουρά» του (φλογέρα) ένα τραγούδι. Οι λιάπηδες σεβαστηκαν την τελευταίαν του μελλοθάνατου επιθυμίαν. Τον ανέβασαν στην κορυφή εκεί όπου ήταν ο αγωγός, τον οποίον δεν εγνώριζον αυτοί. Ο καλόγερος είδε την Πόλκω και τραγούδησε αργά και παραπονεμένα : Πόλκω που χτενίζεσαι πίσ’ από το σπίτι σου, ήρθαν μας ληστέψανε πήρανε τα πρόβατα. Όλα μας τα πήρανε τους τσιομπάνους σφάξανε! Η Πόλκω αμέσως ειδοποίησε τους Παρουσαίους, οι οποίοι «ήταν αντρειωμένοι» κι έδεναν τα μουστάκια τους πίσω στο κεφάλι τους. Αυτοί έτρεξαν αμέσως και πρόλαβαν τους κακοποιούς εις θέσιν «Μπάμπιακο» του Μονολιθίου. Εκεί τους «κατακομμάτιασαν όλους και πήραν τα πρόβατα και τα ήγαν ξανά στο λιβάδι τους, στη «Ζιάκα».

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

“ Δύο αδέρφια, ένα παιδί και μια κοπέλα, από το σόϊ των Ταραίων άφησαν τον τόπο τους από τον φόβον των Τούρκων και ξενιτεύτηκαν. Όταν μεγάλωσαν το κορίτσι κάποιο βράδυ είδε την Παναγιά να την διατάζη να της χτίση εκκλησία στον τόπο όπου ευρίσκεται σήμερον. “Το όνειρο το είπε στον αδελφό της και κείνος της είπε : Καλά είνια Πανάγω, όπως ξέρης, χρήματα δεν έχομεν”. Το ίδιο βράδυ παρουσιάτηκε πάλι η Παναγιά και της είπε : “Για χρήματα μην ενδιαφέρεστε θα σας στείλω εγώ και με το παραπάνω”. Τα δυό αδέλφια εκτέλεσαν την παραγγελίαν της Θεοτόκου και η κόρη μάλιστα έγινε καλόγρια εκεί στον ναόν, ο οποίος σώζεται ως σήμερον και είναι ο κεντρικός της κοινότητος.

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Η εικών της Παναγίας με ακοίμητο καντήλι “μέσα σε κάτι βάτια”, εκεί όπου ευρίσκεται το ιερόν του καταστραφέντος εκ κατολισθήσεως ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Μετά την ανεύρεσιν της η εικών έκαμε θαύμα το οποίο διηγούνται ως ακολούθως. Κάποιος Τσίμας, πήρε την εικόνα και την πήγε να κάνη ναό εκεί όπου σήμερον ο ημιτελής ναός της Κοιμήσεως της Θοτόκου. Η εικών την νύχτα πήγε ξανά στη θέσι της. Ο Τσίμας την πήγε πάλι εις τον τόπον της αρεσκίας του η εικών όμως δια δευτέραν φοράν πήγε εκεί που παρουσιάστηκε αρχικά και η Παναγία τιμώρησε τον υπέυθυνο των μετακινήσεων. Ο ναός καταστράφηκε εκ κατολισθήσεως. Ως εκ θαύματος δε εσώθη μόνον το ιερόν του ναού. Οι κάτοικοι εστέγασαν την αγία τράπεζαν του, η οποία παρέμεινεν ανέπαφος του μεγάλου κακού.

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Η εικών του αγίου κάθισε εις κόγχην, η οποία ευρίσκεται εις την ανατολικήν όψιν του βράχου επί του οποίου εκτίσθη ο πρώτος ναός του αγίου και επί του οποίου εκτίσθη το έτος 1938 ο σήμερον σωζόμενος ναός. Πρό της εικόνος έκαιγε ακοίμητο καντήλι, το οποίον εκρεμόταν από τον ουρανόν και χάθηκε μόλις το ανθρώπινον χέρι “άγγιξε” την εικόνα του αγίου.

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ένας Τούρκος κάποτε ανέβηκε σ' ένα δένδρο να κόψη ξύλα. Όταν έκοψε όσα ήθελε προσπάθησε να κατέβη αλλά ήτο αδύνατον. Τότε κατά προτροπήν εντοπίων χριστιανών έταξε λάδι στον άγιον και κατέβηκε καταφοβισμένος.

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Το μοναστήριον είχεν επίσης πολλά αμπέλια το κρασί το πουλούσε η καλόγρια στην “κρασοπλή” για λογαριασμόν του μοναστηριού. Το μοναστήριον διαλύθηκε όταν κατεστράφη και η Κοτίτσα από τους Τούρκους. Κατά την διάλυσιν οι μοναχοί έκρυψαν τους θησαυρούς του εις θέσιν “Θεοτόκος” Πλατανούσσης. Κατά την παράδοσιν ο θησαυρός βρισκεται προς το πηγάδι κοντά στον γκρεμό και επικοινωνει δι' υπογείου στοάς με τον εκεί ευρισκόμενον ναόν. Ο θησαυρός “βρίσκεται μέσα σ' ένα χάλκινο καζάνι και δίπλα του σ' ένα όμοιο καζάνι είναι φίδια. Αλλοίμονο όμως στην περιφέρεια και σ' αυτόν που θα σκάψει,αν αντί του θησαυρού ανοίξη το καζάνι με τα φίδια.” Τον βασικό θησαυρόν του μοναστηριού έκρυψαν εις θέσιν Άγιος Νικόλαος Καρυδέας “ανάμεσα στις δυό πετρούλες που πρωτοβαρεί (ανατέλει ο ήλιος)”. Κατ' άλλην εκδοχήν ανάμεσα σε δυό δένδρα αναολικώς του ναού της Αγίας Τριάδος των Πιστιανών Άρτης και κατά την τρίτην εκδοχήν, την οποίαν παραδέχονται και ως πιθανωτέραν, ο θησαυρός εκρύθη εις την “στέρναν” (υδαταποθήκην) του μοναστηριού.

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Τούρκοι παλαία θέλησαν να λεηλατησουν το μοναστήριον και παρατηρούσαν αυτό από την θέσιν “¨Κουτσιούκη”. Οι μοναχοί αντιληφθέντες το γεγονός, θέλοντες να επιδείξουν δύναμιν μπήκαν καβάλα στα άλογα των και “έφερναν γύρα από το μαναστήρι”. Οι Τούρκοι παρητήθησαν του σκοπού των, διότι πίστευσαν οτι η δύναμις των υπερασπιστών ήτο μεγάλη, επειδή τα άλογα εφαίνοντο σ' αυτούς κατά την πρώτην περιφοράν κόκκινα, κατά δε την δευτέραν άσπρα.

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Το κλήμα του μοναστηριού προ ετών άλλαξε χρώμα χωρίς να “μπολιαστή”.

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Στην τοποθεσία αυτήν κάποτε κοιμήθηκε ένας τσέλιγκας το βράδυ είδε στο όνειρό του την Αγία να του λέη : - “Πρίν φύγης από αυτού να μου κάμης μια εκκλησία”. Ο τσέλιγκας την άλλη μέρα έβαλε μαστόρους τους Μανθαίους, καταγόμενους εκ Πλατανούσσης και έκαναν τον σωζόμενον ως σήμερον ναόν της Αγίας Παρασκευής.

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ο αρχηγός των διαβόλων κουτσάθηκε από την κουταμάρα και την κακία του: - «Για να τιμωρήση τον τζιομπάνο, τον οποίον ο Χριστός ευλόγησε, «σκέφθηκε και αποφάσισε να κάνη το λύκο. Όταν τον τελείωσε προσπάθησε να του δώση ζωή αλλά δεν τα κατάφερε. Τότε παρακάλεσε το Χριστό να τον βοηθήση, να του δώση Αυτός ζωή. Ο Χριστός του είπε: - «Θα σε βοηθήσω, αλλά πρόσεξε γιατί θα σε φάη πρώτον. Ο σαϊταναράς τότε για να ξεφύγη τον κίνδυνο άνοιξε στη γη «ένα λάκκο». Ο Χριστός μ’ ένα μόνο λόγο έδωσε στο λύκο ζωή, ο οποίος θεώρησε χρέος του (καθήκον του) να φάη τον δημιουργό του. Ώρμησε εναντίον του διαβόλου και ο διάβολος έπεσε στην τρύπα του. Ο λύκος όμως πρόλαβε και του έκοψε το ένα πόδι. Έτσι ο διάβολος έχασε το πόδι του και ο λύκος απόχτησε δαιμονικές ιδιότητες.

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Οι «στρίγλες», πεταλούδες που τριγυρίζουν στην αναμμένη λάμπα, είναι γυναίκες των διαβόλων. Αυτές «τις στέλνει ο διάβολος» να κλέψουν την φωτιά από τους ανθρώπους. Εκεί όμως που προσπαθούν να επιτύχουν τον σκοπόν τους καίγονται τα φτερά τους και «ψοφάνε». Οι διάβολοι χωρίς να τις λυπούνται καθόλου στέλνουν αμέσως άλλες, οι οποίες παθαίνουν τα ίδια».

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Τους “οξ από 'δω” η λαϊκή φαντασία τους ντύνει με μορφές ανθρώπων: παπάδες – γριές – φουστανελάτους – μαύρους με πόδια τράγων και κέρατα στο κεφάλι. Αυτοί πάλι, έχουν την δυνατότητα μεταμορφώσεως αυτομάτου και γίνονται ζώα: γάτες – γίδες – βόδια – σκυλιά ή αντικείμενα διάφορα.

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

- "Ο Θεός κυνηγάει τον αρχιδιάβολο με τον κεραυνό (την αστραπή).Αυτός όμως "καταφέρνει και ξεφεύγει" διότι ενώ "το αστραπόβολο" μπαίνει μέσα στη γη"40 οργιές αυτός πάει 41". Το αστραπόβολο το "ξερνάει" (εξέμει) η γη μετά 40 ημέρες, στο ίδιο σημείο όπου και έπεσε. Όταν "αστράφτη, ο διάβολος κρύβεται για να γλυτώση κοντά σ' ανθρώπους και ζώα. Προς αποδίωξίν του ο άνθρωπος πρέπει να καθίση κάτω στη γη και να πη: - "μέγα τ' όνομα της Αγίας Τριάδος".

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

- "Διαβόλοι, σαϊταναραίοι, ισκιώματα, φαντάσματα, καλκαντζαραίοι, αερικά, οξ από δω". Κακά και πονηρά αλλά κουτά πνεύματα. Παρουσιάζονται και πειράζουν τους ανθρώπους την νύχτα και σπανίως την ημέρα.

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Οι κάτοικοι πίστευαν σε νεράϊδες τούτο διαπιστούται εκ της ονομασίας μιας πηγής στην Πλατανούσα, η οποία ονομάζεται Νεραϊδόβρυσα ή Αραϊδόβρυσα και εκ του μύθου, ότι εις την πηγήν, «Μάνα» των Καπνών Καρυδέας παρουσιάζετο μια νεράϊδα και εχτενίζετο «κάθε πρωΐ στην ήλιο». Μια μέρα ενώ εχτενίζετο παρουσιάστηκε μπροστά της μια γυναίκα. Αυτή κρύφτηκε βιαστικά. Πάνω στην ταραχή της όμως, ξέχασε το χρυσό της το χτένι. Η γυναίκα πήρε νερό, πήρε όμως και το χτένι της νεράϊδας. Η τελευταία θύμωσε και στέρεψε την πηγή. Το νερό άρχισε να κυλάη όταν της επέστρεψαν το χτένι.

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Οι κάτοικοι διηγούνται τον ακόλουθο μύθο, ο οποίος ως λέγουν, έλαβεν χώρα εις την κοινότητα Ροδαυγής και εις σημείον ευρισκόμενον πολύ κοντά στην Καρυδέα. «Εκεί που σήμερα είναι το «κακαλάγκαδο», ήταν όμορφο τοπίο στο οποίο κατοικούσαν πολλοί άνθρωποι πλούσιοι. Ζούσε εκεί ένας φτωχός πατέρας που είχε δύο κορίτσια. Την πρώτη την πάντρεψε μ’ ένα φτωχό γείτονα του ενώ την δεύτερη με τον άρχοντα του συνοικισμού. Η πρώτη έζησε με τον άντρα της 5 χρόνια και απόχτησε 4 παιδιά, ύστερα χήρεψε. Ο άνδρας της της άφησε πεθαίνοντας την καλύβα τους και μια γελάδα. Σαν χήρεψε η πρώτη, πήγαινε και έκανε θελήματα στο σπίτι της δεύτερης που ζούσε μέσα στην πολυτέλεια κι είχε μόνον ένα παιδι. Εκείνη της έδινε κάθε βράδυ λίγο αλεύρι και μ’ αυτό έκανε κουρκούτι και ζούσε έτσι τα ορφανά. Τα ορφανά ήταν κόκκινα και γερά, ενώ ο μοναχογυιός της αδερφής ήταν χλωμός και ασθενικός. Η αδερφή ζήλεψε και ρώτησε μια μέρα : «Δεν μου λές αδερφή τι τα ταΐζεις τα παιδιά σου και είναι τόσο γερά; - Κάνω κουρκούτι, αδερφή, με το αλεύρι που μου δίνεις. – Άλλη φορά δεν θα σου ξαναδώσω. Το είπε και το έκανε. Τα ορφανά όμως και πάλι ήταν το ίδιο κόκκινα. Η αδερφή ξαναρώτησε : - «Τώρα τι τα ταΐζεις τα παιδιά σου;» - «Κάθε βράδυ που ζυμώνω για τους υπηρέτες σου, αφήνω τα χέρια μου άπλυτα όταν πηγαίνω σπίτι τα πλένω και τους κάνω τα πλύματα κουρκούτι.» Η κακή αδερφή : Από δώ και μπρος αποφάσισε να επιθεωρεί την αδερφή της προτού φύγη για το καλύβι της και την υποχρέωσε να πλένη τα χέρια της. Τρίτη μέρα που γύριζε στο σπίτι του με αδειανά τα χέρια. – Δεν θα φάμε ούτε απόψε μάνα; Τη ρώτησαν τα παιδιά της. – Ναι θα φάμε τους απάντησε αυτή. Πώς όμως να ξεγελάση τα παιδιά; Άναψε τον φούρνο και μέσα έρριξε λίγες κοπριές αγελάδας. Η ώρα πέρασε και τα παιδιά αποκοιμήθηκαν πάλι νηστικά. Την έρμη την μάνα που να την κολλήση ο ύπνος. Εκεί που συλλογιζότανε πώς να ζήση τα παιδιά της και σε συμπέρασμα δεν μπορούσε να καταλήξη, άκουσε πίσω της μια γλυκειά και ήσυχη φωνή να της λέει : «Καλησπέρα Κυρά. Χωρίς να δώση καιρό ο άγνωστος στην γυναίκα να του απαντήση της είπε βιαστικά. – «Ξύπνα τα παιδιά σου γρήγορα. Η γυναίκα εκτέλεσε την προσταγή του. Άνοιξε το φούρνο και τάϊσε τα.» Ανοίγει το φούρνο και τι να ιδή, ήταν γεμάτος καρβέλια. Τάϊσε τα παιδιά της. Τώρα της είπε ο ξένος, πάρε τα παιδιά σου την αγελάδα σου και ότι άλλο θέλεις και βάδισε κατά το βοριά. Πρόσεξε όμως, ότι κι αν ακούσεις δεν θα γυρίσεις πίσω το κεφάλι σου, γιατί κακό μεγάλο θα πάθεις. Η γυναίκα κατάλαβε, ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν άγγελος του Θεού και εκτέλεσε την παραγγελία του. Όταν βρίσκονταν σχεδόν στα μεσά της ανηφοριάς προς το Ξεροβούνι, έγινε τρομερός σεισμός. Το βουνό γκρεμιζότανε και η γή άνοιξε και κατέπιε τον συνοικισμόν. Η γυναίκα κατάλαβε το κακό που έγινε. Πόνεσε η καρδιά της για το χαμό της κακής αδερφής. Δεν κρατήθηκε, γύρισε πίσω και φώναξε : - «Αδερφούλα μου». Ο Θεός τιμώρησε την παρακοή της και την μαρμάρωσε μαζί με την αγελάδα της. Τρία χρόνια μετά το χαλασμό, όσοι ζούσαν εκεί κοντά και επεσκέπτοντο τον τόπο, άκουγαν στο βάθος της γής να λαλούνε τα κοκόρια του συνοικισμού. Σ’ όποιον ανεβαίνει τώρα απ’ την Άρτα προς την Καρυδέα δείχνουν ένα μετέωρο σχεδόν βράχο στο χείλος του γκρεμού και του λένε : - «Να η Μαρμαρωμένη».

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Η Πούλια : (Η νύφη και οι συμπέθέροι). “Τον καιρό εκείνον γινόταν ένας γάμος. Η Νύφη όμως ήταν γκαστρωμένη από άλλον άντρα και ο γαμπρός δεν ήξερε. Ο Θεός όμως την τιμώρησε να γεννήση την ημέρα του γάμου της. Για παράδειγμα δε έκανε αστέρια την νύφη και τους συμπεθέρους”.

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ο Γαλαξίας : (Άχυρο τ' κουμπάρου). Ένας πήγε κάποτε μουσαφίρης στον κουμπάρο του. Εκεί, είδε άχυρο, το οποίον του ήτο αναγκαίον. Τη νύχτα, σαν ησύχασαν όλοι, ο κουμπάρος φόρτωσε το γομάρι του νοικοκυρη άχυρο και το μετέφερε “κρυφά” στην κατοικία του. Πριν ξημερώση γύρισε πάλι και τυλίχτηκε στα σκεπάσματα του. Όταν ξύπνησε ο κουμπάρος κατάλαβε οτι κάποιος του έκλεψε το άχυρο. - “Πήρε τον τορό” (ακολούθησε τα κλωνιά του αχύρου) και βαδίζοντας έφτασε στο σπίτι του κουμπάρου, όπου και ανεκάλυψε το κλεμμένο άχυρο. Ο Θεός για παράδειγμα έκανε το σπαρμένο άχυρο αστέρια.

Χρονολόγηση: 1966
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
Τόπος: Πάργα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Πάργα

Ανακαλύψτε 381 τεκμήρια που σχετίζονται με αυτήν την τοποθεσία

Φίλτρα αποτελεσμάτων

Φίλτρα αποτελεσμάτων

ΤΣΟΚΟΣ Διονύσης (1820-1862) “Βάρκα Ελλήνων”

Όστρακα

Θολωτός τάφος

Θολωτός τάφος

Χαλκή αιχμή δόρατος

Η Πάργα ήτοι μονογραφία αυτής από της κτήσεως μέχρι της παρά των Άγγλων πωλήσεως της εις τους Τούρκους

Ηπειρώτισσα από την Πάργα

Η φυγή από την Πάργα

Το κλήμα του μοναστηριού προ ετών άλλαξε χρώμα χωρίς να “μπολιαστή”.