Ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης (1883-1950) είναι ένας σημαντικός Έλληνας μουσικοσυνθέτης και αρχιμουσικός. Γεννημένος σε οικογένεια με μουσική παιδεία, συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία και την Ιταλία δεχόμενος τις επιρροές της εποχής εκείνης.
Ο Σακελλαρίδης είναι ιδιαίτερα γνωστός ως ένας από τους πρωτεργάτες της Ελληνικής ή Αθηναϊκής Οπερέτας, ενός είδους ελαφρού λυρικού θεάτρου που γνώρισε άνθιση στις αρχές του 20ου αι. Στη διάρκεια της ζωής του συνέθεσε πάνω από 80 οπερέτες. Η πλέον γνωστή και δημοφιλής οπερέτα του είναι "Ο Βαφτιστικός", κωμική οπερέτα σε τρεις πράξεις που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1918. Άλλες γνωστές οπερέτες του είναι η “Δαιμονισμένη”, το “Θέλω να δω τον Παπά” και η "Σατανερί".
Ο Σακελλαρίδης υπήρξε ιδιαίτερα αγαπητός στο ευρύ κοινό και λόγω των πατριωτικού χαρακτήρα ασμάτων που συνέθεσε κατά την κατοχή, όπως το γνωστό "Βάζει ο Ντούτσε τη Στολή του" που τραγούδησε η Σοφία Βέμπο και το "Ντούτσε-Ντούτσε" που ερμήνευσε ο Νίκος Γούναρης, ενώ το εμβατήριο "Ψηλά στο μέτωπο" τραγουδήθηκε πολύ και από τους στρατιώτες του '40. Την περίοδο 1937-1945, επίσης, έγραψε μουσική για επιθεωρήσεις του Αλέκου Σακελλάριου και του Δημήτρη Γιαννουκάκη όπως την “Τρελλή Συμφωνία”, τη “Φερνάντα”, “Μπράβο Κολλενέλο”, “Φινίτο λα μούζικα”, κ.ά.
Πολλές από τις μελωδίες του Σακελλαρίδη χιλιοτραγουδήθηκαν από διαφορετικές γενιές: "Συ μου πήρες", "Τίκι-Τακ" ("Η καρδιά μου πονεί για σας"), "Τον καιρό εκείνο τον παλιό", "Στ' άγριο το δάσος" κ.ά. Το μουσικό του στυλ, ευχάριστο και μελωδικό, συνδυάζει στοιχεία της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, του δημοτικού τραγουδιού, της καντάδας, της ιταλικής όπερας, των βαλς, της μαζούρκας, της πόλκας, του ναπολιτάνικου τραγουδιού. Τα λιμπρέτα του, γραμμένα σε δημοτική γλώσσα, εμπνέονται και σατυρίζουν την αστική ηθογραφία της εποχής δημιουργώντας ένα προσωπικό ιδίωμα που έχει υπάρξει ιδιαίτερα αγαπητό στο ευρύ κοινό.
Η θεματική έκθεση περιλαμβάνει τεκμήρια από τους εξής φορείς:
