Καταγόμενος από την Κωνσταντινούπολη, ο Θεόδωρος Ράλλης, κι έχοντας σπουδάσει στο Παρίσι κοντά στον Gérôme, στρέφεται προς τον εξωτικό οριενταλισμό που από τα μέσα του 19ου αιώνα δεν παύει να ελκύει τους ζωγράφους. Παρόλον ότι ο Ράλλης ερμηνεύει κάποιες φορές την τάση αυτή μέσα από το θρησκευτικό συναίσθημα και τον μυστικισμό της Ανατολής, ωστόσο το φιλήδονο γυμνό είναι αυτό που κυρίως τον απασχολεί, το οποίο, όπως άλλωστε και οι άλλοι οριενταλιστές ζωγράφοι, απεικονίζει χρησιμοποιώντας ως πρόφαση σκηνές σε χώρους ιδιαίτερους, όπως το λουτρό ή το χαρέμι, που εξάπτουν τη φαντασία για ό,τι απόκρυφο μπορεί να συμβαίνει εκεί. Στο έργο της Πινακοθήκης Αβέρωφ, απεικονίζονται σ’ ένα λουτρό πλούσια διακοσμημένο, τρεις νεαρές γυναίκες, που χαλαρώνοντας στο χαμάμ, απολαμβάνουν νωχελικά τις υπηρεσίες που τους προσφέρει μια αραπίνα. Η ατμοσφαιρικότητα του χώρου αποδίδεται με μια ιδιαίτερα περιορισμένη χρωματική κλίμακα, που φθάνει στη μονοχρωμία του θερμού καφέ. Δεν αποκλείεται ο πίνακας να μην είναι τελειωμένος, η ασαφής απόδοση του βάθους και των λεπτομερειών, καθώς και το ότι είναι ανυπόγραφο συνηγορούν στην άποψη αυτή. Ωστόσο η ζωγραφική στα γυμνά που λάμπουν αλαβάστρινα και η απόδοση του ερωτισμού που πλανιέται στον απόκρυφο και απαραβίαστο χώρο των γυναικών, καθιστούν το έργο αυτό γνήσια έκφραση των στόχων του Ράλλη.
(EL)
1 JPEG
