Περίτεχνο κέντημα για μαξιλάρι, που διακοσμούσε το νυφικό κρεβάτι. Απεικονίζει σύμπλεγμα φιδιών που καταλήγουν σε δώδεκα κερασφόρα κεφάλια. Ανάμεσα στα φίδια υπάρχουν οκτώ ανθισμένες τουλίπες ή κουκουνάρες, σε ζεύγη. Το κέντημα εκτείνεται σε ολόκληρη την επιφάνεια του μαξιλαριού, ενώ δεν υπάρχουν άλλα γεμίσματα ανάμεσα στα μοτίβα. Τα χρώματα που κυριαρχούν είναι το κεραμιδί/τερακότα και οι αποχρώσεις του κίτρινου, τα οποία προσδίδουν \nεπισημότητα και εορταστική διάθεση. Είναι γνωστό ότι το μοτίβο των φιδιών θεωρείται στον λαϊκό πολιτισμό ως ένα μοτίβο για την αέναη ανανέωση της ζωής, καθώς και στοιχείο προστασίας και ευετηρίας. Έτσι, το νέο ζευγάρι ξεκινά την κοινή του ζωή με καλούς οιωνούς και προστασία από κάθε αρρώστια ή επιβουλή που θα μπορούσε να δεχτεί από το εξωτερικό περιβάλλον. Παράλληλα, ο φυτικός διάκοσμος όχι μόνο τονίζει την ευφρόσυνη αυτή σύνθεση, αλλά και προεξοφλεί τη γονιμότητα του ζευγαριού, έτσι όπως αποδίδεται στους σπόρους της κουκουνάρας.\nΒιβλιογραφία: Φαλτάιτς Μάνος Κ., Τα διακοσμητικά αντικείμενα του σκυριανού σπιτιού από ιστορική και κοινωνιολογική άποψη. Έκδοση του περιοδικού “συλλογές” σε συνεργασία με το Μουσείο Φαλτάιτς, Αθήνα 1986 (= Αρχείον Ευβοϊκών Μελετών 19 (1974), σ. 59-96). Χατζημιχάλη Αγγελική, Ελληνική Λαϊκή Τέχνη: Σκύρος. Τύποις Π. Γ. Μακρής & Σία. Αθήνα 1925. Χατζημιχάλη Αγγελική, «Μεσογειακά και Εγγύς Ανατολής κεντήματα. Τα Ελληνικά κεντήματα: Ήπειρος – Σκύρος». Byzantinisch – Neugriechische Jahrbücher, 12 (1936), σ. 97-118. Φαλτάιτς Μάνος Κ., Σκυριανή Κεντητική, Ανάτυποαπό το 27ο φύλλο των \"Βόρειων Σποράδων\", 1972.
(EL)